Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
Toen zei een ander. »Heb je al achter het groote vat gezocht?« »Kom,« zei de oude vrouw, »ga nu eten en wacht maar met zoeken tot morgen, die vinger loopt niet weg.« »De oude heeft gelijk!« riepen de roovers, ze zochten niet langer maar gingen zitten om te eten, en de oude druppelde een slaapdrank in hun wijn, zoodat ze al heel gauw lagen te slapen.
In Brand en Peer Gynt klaagt en treurt een nevenstem; in Nora en Spoken hoort men haar eveneens, ofschoon ze bijna altoos zwijgt, ja, zwijgend wacht om te spreken. Nora is van 1879, Spoken van 1881, de Volksvijand die zich bij de vorigen aansluit, van 1882. Het is de tijd der Europeesche satire in grooten stijl. Ibsen ging het scherpst vooraan. Hij wist wat hij deed.
"Wacht u wel iets geweldigs te ondernemen," hervatte Deconinck. "Zijn Landheer met pracht in te halen is overal de gewoonte: dit kan de Gemeente niet onteren. Het is beter de macht tot gewichtiger pogingen te bewaren. Het Vaderland is overdekt met Franse krijgsknechten en wellicht zouden wij tegen hen tekortschieten." "Maar Meester, dit duurt reeds zo lang.
Veel te goed, om door kinderen belachen te worden. Ik acht haar hoog, zei Gerrie, ze is zoo verstandig, en toch ook zoo zacht. En ik vind 't zoo flink van haar, dat ze ongetrouwd wil blijven! bewonderde Eva de Bruin. Ze zegt ronduit, dat 't huwelijk voor háar 't ideaal niet is! Verbeeld je ongetrouwd willen blijven! Willen! willen! wacht maar even! riep Jan.
"Zij zal toch van nacht niet aan eene van de ladingsplaatsen zijn weggeloopen, want ik was wakker en op de wacht, telkens als de boot stillag. Ik vertrouw die dingen nooit aan anderen." Dit werd Tom op een vertrouwelijken toon toegevoegd, als iets dat bijzonder belangrijk voor hem zou zijn. Tom gaf geen antwoord.
Het denkbeeld, om munten met dooden te begraven, is ontleend aan het geloof, dat allen die sterven, met uitzondering van kinderen, moeten reizen naar de Sanzu-no-Kawa, of "De Rivier der Drie Wegen". Aan den oever van die sombere rivier wacht Sodzu-Baba, de Oude Vrouw der Drie Wegen, de komst af van de zielen, te gelijk met haar echtgenoot, Ten-Datsu-Ba.
De brave gids, die om zoo te zeggen met open oogen sliep, was in een oogwenk overeind. Ik kom, zeide hij, denkende dat de kapitein hem wenkte om de wacht te betrekken.
"Neen!" riep zij uit, toen zij hem zag, en de tranen kwamen haar in de oogen: "Neen, als het zoo voortgaat, zal het nog veel vroeger komen!" "Wat, melieve?" "Wat? Ik wacht en kwel mij hier, een uur, twee uren.... Maar neen, ik wil niet, ik kan niet met je twisten! Je zult wel niet vroeger hebben kunnen komen! Neen, ik wil niet verwijten."
Maar al wat wij tot hiertoe gezien hebben, verbleekt bij de wonderen van de dusgenaamde "paradekamer": daar wacht ons een schouwspel, waarop niets ons had voorbereid. Hier zijn wij niet meer te Versailles; hier vergeten wij zelfs de Chiemsee; wij zijn eensklaps overgeplaatst in eene tooverwereld, in een visioen; en onwillekeurig ontsnapt ons een uitroep van verbazing, meer dan van bewondering.
Guy verlaat Haring bij De Zwaan, waar nu geen gelukkige burgers zitten en waarbinnen alles donker is, om zich te begeven naar het groote ravelijn tusschen de St.-Jans- en de Kruispoort teneinde Pieter Kies te zoeken, die, zooals hem gezegd is, daar de wacht heeft.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek