Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 mei 2025
"Dat is voor mij een reden te meer om naar Tsjigirine te gaan," antwoordde de afgezant van de Setsj, "en liefst zonder tijd te verliezen." "Alle wegen zijn afgesneden," antwoordde Vorosjilo. "En de weg naar Gonna?" "Door de Moscoviten bezet en in staat van verdediging gebracht." De afgezant begon na te denken, niet over de bezwaren, maar over het middel om zijn doel te bereiken.
Ik zal je eens leeren, wat een vriend is!" En hij nam een knoet, dien een van zijn soldaten droeg. "En die twee daar, die twee dronkaards, die twee honden, wie zijn dat?" En om de personen beter aan te duiden, raakte hij met zijn knoet de schouders van Kroek aan en vervolgens die van Vorosjilo. "Kan je je mond niet opendoen?" riep hij, terwijl hij met een dreigenden blik naar haar toe kwam.
Semene Vorosjilo en Andry Kroek stonden met de handen op den rug en met de beenen door middel van stevige touwen aan elkander vastgebonden, in een hoek der kamer. Danilo stond, met de armen op de borst gekruist, in een anderen. Met uitzondering van een schildwacht, die de deur versperde, waren de soldaten verdwenen.
"Begrijp je 't, Andry Kroek? En zullen je vrienden, die vinden, dat ik te overijld te werk gegaan ben, als je hun mijn sprookje verteld hebt, nog denken, dat zij er beter aan zouden gedaan hebben, een ander in plaats van mij tot boodschapper te kiezen, in mijn plaats een kreeft te zenden?" Andry Kroek krabde zich achter de ooren en keek op zijn neus. Vorosjilo klopte hem op den schouder.
Toen verspreidde het heele gezelschap zich langs de donkere voetpaden en verdween in de duisternis. De beide trouwe vrienden Andry Kroek en Semene Vorosjilo bleven alleen met Danilo achter. De reiziger bleef ook. Toen allen vertrokken waren begaf de vrouw des huizes zich naar een kamer naast die, waarin de samenkomst gehouden was.
"Wat een huishoudster!" zei Andry. "Het gaat goed met je tuin, en je kersen zullen, als 't een beetje meeloopt, met het warme weer rijp worden." "Welke tijdingen brengen jullie," vroeg Tsjetsjewiek, "in ruil voor die, welke ik jullie gezonden heb?" "Velen zijn tevreden," antwoordde Vorosjilo. "Die zullen klaar wezen en zijn het reeds, maar anderen..."
Nu eens was Semene Vorosjilo de eerste, die kwam, dan weer Andry Kroek, of ook hoorde men reeds in de verte de heldere en welluidende stem van Hanna, die zoo hartelijk kon lachen, of zag men het kleine schuitje van Wassiel Grime aanleggen.
Het waren de mannen, die zij in het huis van haar vader door de soldaten had zien slaan en knevelen: Semene Vorosjilo en Andry Kroek. God zij geloofd! Zij hadden dus weten te ontsnappen. De boot lag spoedig daarna aan. De kozakken namen hun mutsen voor de aangekomenen af en zeiden: "Goed geluk en gezondheid!" "Goed geluk en gezondheid!" antwoordden de groote vriend en de oude Kniesj.
"Op dit oogenblik bestaat daar geen kans op." "Is het nog ver?" vroeg de reiziger. "De lengte van den weg doet er voor hem, die goede beenen heeft, weinig toe, als de weg maar goed is," zeide Semene Vorosjilo, "maar al was deze ook nog zoo kort, wat doet dat er toe, als hij toch onbegaanbaar is?" Bij het uitspreken van deze woorden sloeg Semene Vorosjilo een blik op den reiziger.
"Op de beste velden vindt men wel een enkel onkruidje," liet Danilo hierop terstond volgen. "Is de tarwe daarom minder goed?" "Nee, zeker niet," zeide Vorosjilo. "Maar ... er is iets, dat niet mag worden voorbijgezien." "En dat is?" vroeg de reiziger. "Dat men niet altijd de tarwe van het onkruid kan onderscheiden. Wie een zwarte kap draagt, is niet altijd een monnik."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek