Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 mei 2025
En zich tot Vorosjilo en Andry Kroek wendende, zei hij tot hen: "Schurken, jullie kennen dien Zaporoger, dien de duivel hale, zeker ook niet?" "Ik vraag u wel excuus, Mijnheer!" antwoordde Semene Vorosjilo, die meer dood dan levend scheen, "en ik..." "Stotter niet zoo, ezel!" "Ik heb hem gezien." "Heb je hem gezien en heb je het niet dadelijk gezegd, verrader?"
Vorosjilo en Kroek waren hier gekomen, om ossen van mij te koopen, zij hebben misschien wat te veel gedronken, zij snorken, terwijl zij op mij wachten... Het is er maar om te doen, tijd te winnen." Zich vervolgens tot den afgezant van de Setsj wendende, zei hij: "Alleen het voorgedeelte van het huis is bezet; het keukenraam komt in den tuin uit. Volg mij!"
Ik ken die voorgewende onnoozelheid wel. Soldaten! bindt die schurken, en stevig ook." Dit was gauw gebeurd: Andry Kroek en Semene Vorosjilo waren in een oogwenk gebonden en gekneveld. Op dit oogenblik trad de heer des huizes binnen. "Wie ben je?" brulde de man met het roode gezicht, die blijkbaar het opperhoofd van den troep was. "Hoe heeft men je hier binnengelaten?"
Haar lippen waren een beetje bleek, maar haar gezicht was kalm. "Vorosjilo en Kroek," zeide Danilo, "jullie moeten slapen. Mijn vrouw en mijn dochter zijn met naaiwerk bezig; ik ben niet thuis. Ik ben op bezoek bij een vriend.
Met een tweeden schop had hij Kroek overeind doen komen, die als slaapdronken scheen en zijn verwonderde oogen beurtelings opendeed en weer sloot. Het scheen, dat Vorosjilo, die op dezelfde wijze wakker gemaakt was, niet wist, wat hij van de zaak moest denken, zoo keek hij zijn aanvallers aan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek