Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 mei 2025
Hij is vrij, omarmt zijn weergevonden zuster, en laat zijn dankbaarheid in hartstochtelijke woorden klinken; die zijn een doorbreken van het motief waarmede Pylades, aan het begin van het tweede bedrijf, zijn veelbelovende jeugd herdacht. Daar heette het o.a.: "Ben ik niet steeds vol levensmoed en lust? En lust en liefde zijn de sterke vleuglen Tot groote daden".
Peddelend-droomend begréép men eerst, dat kunst hooger moet heffen dan aardsche vleuglen gedoogen, en uitblazend op een lastigen telephoon-paal of op een torenkruis, schaamde men zich voor z'n vroegere verblinding, z'n vroegere genegenheid voor modder-goden en riool-ontleders. Ook de volks-spelen verkuischten, vermannelijkten.
Daar!" antwoordde het kind naar het heldere water wijzende, waarin de gouden gloed der lucht zich afspiegelde. "Daar is eene glazen zee met vuur gemengd." "Dat is wel waar, Miss Eva," zeide Tom, en zong daarop: "O, had ik maar de vleuglen van den morgen; Dan vloog ik heen naar Kanaäns schoone kust, Dan zouden heerlijke engelen mij dragen Naar 't Nieuw-Jeruzalem der heilige rust."
Waar kunt gij gaan, dat ge zijn voetspoor niet ziet? Wat hooren uw ooren, waar ge niet den wiekslag van zijn suizende vleuglen in hoort. Hij woont in de harten der menschen en in den kiemenden zaadkorrel. Voel zijn hartslag trillen in de dooden dingen en beef! Wat woont er op aarde, dat niet verlangen voelt naar hem en zijn lokstem hoort. Niets ontkomt aan zijn macht.
En onontmoedigd, weederom zoek ik wat goed en eerzaam aan elk is, wien ik teegenkom want hoezeer onbesuisd en dom, toch ben ik niet onleerzaam. Ik acht mij maar een kleine man, bedeesd en zwak van krachten, doch welke macht ter waereld kan verslaan wie stijgt op vleuglen van zijn godlijke gedachten? 't Liefst ging ik als een zorgloos kind aan vaders hand door 't leeven.
Nu heft uw geest in reinste rijken Van zang zijn vleuglen, en zij grijpen Winden, die in dien zaalgen hemel beven; Wij zeilen voort, ver weg, zoo ver, Zonder een koers, zonder een ster, Slechts door den drang van zoeten klank gedreven; Tot ge eindelijk door eilandgaarden, O schoonste loods! te schoon voor de aarde, Waar nooit een sterflijk scheepje glijdt, De boot van mijn begeerte leidt; Liefde is wat we aadmen hier, liefde volkomen, Bewegende in den wind en op de stroomen, Makend deze aard gelijk aan 't geen we omhoog ons droomen.
Vergeefs had Segols last den plicht hun voorgeschreven, Te wijken, en den Reus hun slagorde op te geven, Om in de ruimten van der vleuglen tweede rij Zich weêr te vormen en te sluiten zij' aan zij'. Zy stonden: vloden straks; maar, woest uit een geschoten, Verspreiden zy hunne angst door al hun strijdgenooten.
De gevraagde hief zijn beide handen ten hemel naar het punt, waar de gier zich thans bevond en antwoordde op een toon, als wilde hij dooden uit hun graf doen verrijzen: "Door zijn vleuglen weggedragen, Zweeft hij over berg en dal! Ik behoef geen schot te wagen, Daar hij toch ontkomen zal. Wie hem nu nog wenscht te kriegen, Dient hem achterna te vliegen!" "Onzin!" riep de lord.
Een frissche kracht vloeit door mijn aadren heer Daar is een wondre vlugheid in mijn leên, Als droegen mij onzichtbre vleuglen voort Waarheen ik wil... Wat dunkt u van dit oord? Zie, wij genoten menig lieflijk uur Te midden van den Lusthof der Natuur: Maar nooit begroette mijn bewondrend oog Een plekjen gronds, zoo onuitspreeklijk rijk. Ha, welke boomen! Waarlijk, hemelhoog!
In het ijle blauw verloren Volgt mijn oog niet meer uw vlucht, Maar uw antwoord dwaast mijn ooren Met zijn zaligend gerucht: Steeds, uit vreugd of smart gerezen, Heeft de ziel uw vreugd verstaan, En tot uwe vreugd genezen, Ons gemeen geheim geraên: Alle smart omhooggedragen Meerdert vreugdes gouden schat: Slechts de vleuglen die ons schragen, Zijn van aardes tranen nat.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek