Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
Zoo bleef ze lang en hij wilde haar juist innig vast aan zich klemmen, toen zij murmelde, hare vingers wriemelend in zijn vest: Wat is dat, wat heb je hier? Wat? vroeg hij, verschrikt. Hier in je vestjeszak? Niets, een fleschje ... stortterde hij. Druppels voor mijne oogen: ik heb pijn aan mijne oogen in den laatsten tijd. Zij haalde het fleschje te voorschijn.
Juist om het leugenachtige van die voorspelling aan het Zuluvolk kenbaar te maken, zullen de blanken die hier zijn, sterven." Hij had een assagaai uit de hand van zijn wapendrager genomen en scheen die op de vingers te wegen. Manondo stond steeds in gebogen houding voor hem. Ieder ogenblik kon zijn laatste zijn. Eindelik sprak Dingaan: »Manondo, Zuluhond! Ga van hier.
"Dat kan geen gans wezen," dacht hij. "Dat is zeker een betooverde prinses." Hij kreeg grooten lust haar te helpen, en stak zijn kleine handjes onder de veeren om aan het vleugelbeen te voelen. 't Been was niet gebroken, maar het gelid was niet in orde. Hij voelde een leege holte in 't gelid. "Pas nu op," zei hij, nam het been vast tusschen de vingers, en zette het weer in, waar het moest wezen.
Men neemt bruine of witte boonen of flageoletboonen, wascht ze en laat ze, een nacht over, in regenwater of gekookt water weeken. Men zet ze den volgenden dag in het weekwater op een zacht vuur. Het water moet een paar vingers breed boven de boonen staan. Als ze half gaar zijn, voegt men er desverkiezende wat zout aan toe. Verder kookt men ze zonder omroeren gaar.
Frits vond het zeker bizonder aardig, maar hij liet er zich toch niet over uit. Zijne oogen stonden heel ernstig, terwijl hij toezag, hoe Elsje haar kettinkje met bevende vingers weer vastmaakte; toen greep hij hare beide handen en vroeg: "Wil je dat wezenlijk zijn, Elsje? Wil je grootmama's kleindochter worden in werkelijkheid?" "Hoe...hoe dan?" vroeg ze angstig.
En tusschen die mannen met hun zwarte harkjes en scherpziende oogen en ongeloofelijk snel geldschietende en geldstapelende vingers, tusschen die dienaren van "la veuve Blanc", zitten mannen en vrouwen van allerlei stand en leeftijd, men zou zeggen "op 't eendrachtigst saamverbonden" neer.
Voor en na den maaltijd en ook tusschen de gangen wiesch men zich de handen, wat des te meer noodig was, omdat men geen vorken kende, en dus met de vingers at. Vóór de mensae secundae bad men tot en offerde men aan de Lares en den Genius van den pater familias, later ook aan den Genius van den keizer.
Dan werden de vingers dadelijk wit en men moest ze dan doen herleven, of door de handschoenen gauw weer aan te trekken of nog beter door ze op de manier der Eskimo's tegen het bloote lichaam te honden. De honden lagen nog precies zooals wij ze in den avond hadden verlaten, behalve Fix en Syl, die op kattekwaad uit waren.
"Mijnheer Aronnax," hernam de kapitein, die zijne vingers weer over de toetsen van het orgel liet gaan; "als al de inboorlingen van Nieuw-Guinea op dat strand bij elkander waren, dan zou de Nautilus, niets van hunne aanvallen te vreezen hebben!"
Hij liep met z'n konijntje heen en weer en zette het dan weer eens in het gras. En hij kon haast niet verdragen, dat Nel het ook even droeg. »Pas op, pas op, je doet het pijn«, riep hij dan. »Och, dat arme beestje, kijk eens, 't is bang voor jou! Zie z'n haartjes nou eens zitten!« En toch had Nel heel zachte vingers. Maar Jo had z'n konijntje erg lief.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek