Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 april 2025
Jean Valjean tastte in zijn zak en haalde er een vijffrancstuk uit. Maar Gavroche, een soort van kwikstaart, die schielijk van de eene tot de andere beweging overging, had een steen opgeraapt. Hij had de lantaarn in 't oog gekregen. "Zoo!" zeide hij, "hebt ge hier uw lantaarns nog. Dat is niet zooals 't behoort, vrienden! 't Is wanorde. Zij moeten stuk."
Onderweg dankte hij de Voorzienigheid: hij overwoog, dat, zoo hij dien morgen zijn laatste vijffrancstuk niet aan de dochter van Jondrette had gegeven, hij de huurkoets van den heer Leblanc zou nagereden zijn, en bijgevolg niets zou vernomen hebben; dat niets dan den aanslag van Jondrette zou hebben verhinderd en de heer Leblanc verloren ware geweest, en waarschijnlijk zijn dochter tevens.
De oude vrouw had echter den klank van het vijffrancstuk, dat hij liet vallen, opgemerkt, en toen ze geld hoorde rammelen, dacht zij dat men ging verhuizen en haastte zich Javert te verwittigen. Toen Jean Valjean tegen den avond uitging, wachtte Javert hem met twee mannen achter de boomen op den boulevard.
Zou 't een kabouter geweest zijn?" Eenige dagen na dit bezoek van een "geest" aan vader Mabeuf, had Marius 't was des Maandags, den dag dat Marius een vijffrancstuk van Courfeyrac leende om 't aan Thénardier te geven, des ochtends dat vijffrancstuk in zijn zak gestoken, maar voor het naar de gevangenis te brengen was hij een weinig gaan wandelen, in de hoop, dat hem dit bij zijn terugkomst zou doen werken.
Nauwelijks kon hij eenige schreden gedaan hebben, toen de deur weder geopend werd en zijn woest en ruw gezicht opnieuw in de woning verscheen. "Ik vergat iets," zeide hij. "Ge moet houtskool halen." En hij wierp het vijffrancstuk dat de "menschenvriend" hem gegeven had in den schoot der vrouw. "Houtskool?" vroeg de vrouw. "Ja." "Hoeveel maten?" "Twee." "Dit is dertig sous.
Voor het overige zal ik een middagmaal gereed maken." "Verduiveld, neen." "Waarom?" "Geef het vijffrancstuk niet geheel uit." "Waarom?" "Wijl ik iets voor mij moet koopen." "Wat?" "Iets." "Hoeveel hebt ge noodig?" "Is hier in de buurt een ijzerwinkel?" "In de straat Mouffetard." "Ha, ja! op den hoek eener straat, ik herinner mij." "Zeg mij hoeveel ge noodig hebt."
Zich toen tot Cosette wendende: "Thans behoort uw werk mij. Speel nu, mijn kind." De voerman was zoo getroffen door het vijffrancstuk, dat hij zijn glas neerzette en nader kwam. "'t Is waarachtig waar," riep hij, het stuk beziende. "Een mooi stuk geld! en niet valsch!" Vrouw Thénardier naderde en stak zwijgend het geldstuk in haar zak.
Jondrette tastte in zijn zak en gaf haar een vijffrancstuk. "Wat is dat?" riep zij verwonderd. Jondrette antwoordde deftig: "'t Is de monarch, dien de buurman van ochtend gegeven heeft." Na eene poos hernam hij: "Er zijn twee stoelen noodig." "Waarom?" "Om op te zitten."
Ik ben vier kwartalen schuldig, een jaar! dat wil zeggen zestig francs." Jondrette loog. Een jaar huur bedroeg slechts veertig francs, en hij kon geen vier kwartalen schuldig zijn, wijl geen zes maanden verstreken waren sinds Marius twee kwartalen betaald had. Mijnheer Leblanc nam een vijffrancstuk uit zijn zak en wierp het op de tafel.
Toen zich tot Jean Valjean wendende: "Hoe heet dit groote gebouw aan het einde der straat? 't Is het Archief, niet waar? Die dikke kolommen moeten even omver gehaald en daarvan een fraaie barricade gemaakt worden." Jean Valjean naderde Gavroche, en zeide halfluid en als bij zich zelven: "De arme jongen, hij heeft honger." En hij stopte hem het vijffrancstuk in de hand.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek