United States or Tokelau ? Vote for the TOP Country of the Week !
En Doña Victorina keek hem in zijn tanden. "M'n lieve mensch, ik heb nooit een pistool..." Doña Victorina liet hem niet uitspreken: met een verheven gebaar rukte ze hem midden op de straat het gebit uit zijn mond en trapte erop. Hij, half schreiend, en zij vonken schietend, kwamen thuis.
"U moest twee dagen vroeger hier geweest zijn, Doña Victorina," antwoordde Capitán Tiago, gedurende een korte tusschenpoos, "dan zou u den capitán general ontmoet hebben: die heeft daar gezeten." "Wat? Hoe? Is Zijne Excellentie hier geweest? En in uw huis? Och kom!" "Ik zeg u dat hij daar gezeten heeft! Als u maar twee dagen eerder gekomen was..." "Och!
Bent u jaloersch?" brengt Doña Victorina er eindelijk uit. "Ik jaloersch, ik? En op u?" zei de Medusa met een hoonlach. "Ja, ik ben jaloersch op de krullen!" "Kom hier, vrouw!" zeide de dokter. Let toch niet op...op die vrouw!" "Laat me die onbeschofte schooister eerst een les geven!" antwoordde de vrouw, terwijl ze haar man een duw gaf, die hem bijna tegen den grond deed vallen.
Jij blijft hier, om hem uit te dagen, of anders zeg ik aan Santiago dat het alles leugen is wat je hem verteld hebt, dan zeg ik hem..." "Maar, Doña Victorina, Doña Victorina!" viel Linares haar bleek in de rede, terwijl hij op haar toetrad, "bedaart u toch. Doet u me niet herinneren, dat..." en hij zeide er zachtjes bij: "niet onvoorzichtig zijn, vooral nu niet."
"Neem me niet kwalijk," bracht Doña Victorina gepikeerd hiertegen in, "die kracht van een biecht...nou geneest u de vrouw van den alférez maar eens met een biecht!" "Een wond, mevrouw, is volstrekt geen ziekte waarop het geweten eenigen invloed kan hebben!" antwoordde Padre Salvi streng. "En toch zou een goede biecht haar behoeden voor herhalingen van zulke afranselingen als die van vanmorgen."
Sla ze op hun hoed zooals de pastoors en de luitenants van de guardia civil doen, leer hun manieren." "En als ze mij terugslaan?" vroeg dokter Espadaña. "Daar ben je een man voor!" "Maar...maar ik ben mank!" Doña Victorina raakte uit haar humeur. De straten waren niet geplaveid, en de sleep van haar japon kwam vol stof.
Daar er nog velen van onze personen in leven, en anderen uit het oog verloren zijn, is het onmogelijk een goed "besluit" voor dit verhaal te geven. Tot heil van de menschen zouden we met genoegen al onze helden en heldinnen naar de andere wereld willen helpen, te beginnen met Padre Salvi en te eindigen met Doña Victorina. Maar dat gaat niet... Laat ze leven!
"Ik weet niet," voegde dadelijk Doña Victorina eraan toe, gebruik makende van een oogenblik stilte, "ik begrijp niet, dat er mannen in staat kunnen wezen met zulke vogelverschrikkers als die vrouwen te trouwen. Van verre zie je al vanwaar ze komt. 't Is haar aan te zien dat ze vergaat van jaloezie. 't Is te begrijpen! Wat verdient zoo'n alférez?"
De ouwe heks is naar beneden gekomen met een zweep, en deze hier, deze vent heeft zich laten uitschelden... een man!" "Och!" zei Sinang, "ze hebben gevochten, en dat hebben wij niet gezien!" "De alférez heeft de dokter z'n tanden uitgeslagen!" voegde Victorina erbij. "Vandaag nog gaan we naar Manila.
We weten dat je de raadsman bent van den gouverneur, die kan gewoon niet buiten je... Wel, Clarita, wat 'n genoegen je te zien!" Maria Clara vertoonde zich, nog bleek, ofschoon reeds vrijwel hersteld van haar ziekte. Het lange haar was opgenomen met een lichtblauw zijden lint. Ze groette bedeesd, met een droevig lachje, en trad op Doña Victorina toe, voor den gebruikelijken kus.
Woord Van De Dag