Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juli 2025
Nyslott heeft een vriendelijker aanzien dan de andere finsche steden; het heeft niet het sombere en verlatene van Åbo, van Wiborg en Villmannsstrand. Er is een oud slot, dat van binnen nog al merkwaardig zijn moet; maar zoo vroeg in de morgen kon men zich geen toegang verschaffen.
Doch dan diende ik dit ook terstond ten uitvoer te brengen, of springtij zou voorbij zijn. Derhalve voer ik de rivier over en wachtte tot den volgenden dag in een herberg, die niet veel van de pas verlatene verschilde, de komst van den trein af. Spoedig was ik nu te Syen-Chou, en bevond dat er daar wel een telegraafkantoor was, maar geen telegraafkantoor dat voor het publiek open was.
Aan de overzijde der gracht was de muur integendeel zeer bouwvallig, en ik bespeurde zelfs dat daar, aan den voet van een groot huis, steenen en aarde in de diepte waren afgezakt, en eene soort van dijk of brug vormden, langs waar men met gemak, dacht mij, in de verlatene stad kon geraken. Maar hoe den anderen kant der gracht bereikt? De grond was, vooral naar het midden, moerassig en slijkig.
Tristan en Isolde zaten te zamen bij het rookende vuur en vertelden elkander verhalen over gelieven uit vroegere tijden, over Phyllis, die zoo lang op haar minnaar wachtte, tot zij veranderd werd in een moerbeiboom, uit welks bladerengeruisch men tot op heden nog duidelijk het zuchten en steunen der arme verlatene vernemen kan.
Waarom heb ik niet dadelijk geweten, dat ik van uwentwege niets hopen of verwachten kon? want ach! in geen ander opzicht kunt gij mij, arme verlatene, troost of hulp verschaffen." "Niet?" vroeg Tante: "wel dat zou wel ongelukkig zijn.
Ze trachtte te lachen, ze deed of ze gelukkig was, het arme, verlatene kind. Lang kon dit niet duren. Want eens, toen de jonker verveeld en moede en knorrig tehuis gekomen was, en eenzaam bij het haardvuur zat, klopte de meid zachtjes aan de deur. Ze trad binnen. Ze vertelde hem, dat mooi-Ann gehuild had, dien middag, en ze wist wel waarom. Ze fluisterde. Hij vloekte.
Ook hier weer is het eene verlatene minnares, die met medehulp van eene slavin, liefdestooverij verricht: "Breng water en omwind dit altaar met een zachten band. Brand saprijke tooverkruiden en uitnemenden wierook, opdat ik beproeve mijn koelen echtgenoot door een magisch offer in hartstocht te doen ontvlammen; hier ontbreken slechts tooverzangen.
De "loslaters" brengen twee hanen naar het strijdperk, de eene wit, de andere rood, reeds gewapend maar de mesjes zitten nog in de schede. Men hoort uitroepen "op de witte!" "op de witte!", een enkele stem roept "op de roode!" De witte was de "beroepene," de roode de "verlatene", dat wil zeggen de verworpeling en de lieveling. Onder de menigte loopen guardia civiles rond.
Ik weet, wat er in dat hart omging, toen die weder aan het licht kwamen, en ik weet, dat mijne moeder, met dankbaarheid de verlatene Bella als eene tegemoetkoming voor het verlorene ontvangend, het nieuwe kind in hare veel omvattende liefde opnam.
Daar de wet gebiedt, dat men zich over de verlatene weezen moet ontfermen , zoo hebben Ladice en ik besloten dit meisje op te voeden, als ware zij onze eigene dochter. Nu is er ons veel aan gelegen, dat de waarheid voor het volk en voor het kind zelf geheim blijve. Daarom verzoek ik u het diepste stilzwijgen in acht te nemen, en te verbreiden dat Ladice mij tweelingen heeft geschonken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek