Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
"Dat kunt gij onmogelijk verraden; want gij kent het niet. Er leven er nog maar twee, die het kennen: mijn zoon en ik." "En ik!" "Onmogelijk! Of bewijs het mij!" "Goed! Gij doodt duizend Utahs zoogoed als in een oogenblik?" "Ja." "Wanneer zij zich in den canon bevinden?" "Ja." "Dat kan noch door messen, noch door geweren, noch door eenig ander wapentuig geschieden." "Neen.
De blanken willen er niets van weten, aan de Roodhuiden het recht op schadevergoeding toe te kennen. Het gezantschap is onverrichterzake teruggekeerd, en dientengevolge zijn de tomahawks opgegraven. De Utahs staan in massa op; en daar wij hier in het territoor, jammer genoeg, geen voldoende militaire macht bezaten, om hen in één slag te vernietigen, heeft men naar bondgenooten omgezien.
Hier gaven de blanken den raad om zich snel in de holen en gaten te verschuilen; de Jonge Beer vertolkte dat...... en in een oogwenk waren de tot dusver zoo hevig bestookte Roodhuiden verdwenen. Zij waren in veiligheid; want hier waren zij tegen alle geweervuur volkomen beschut, terwijl de Utahs hoegenaamd geen schuilplaats hadden.
Ja, ik kan hem openen; ik kan duizend en nog meer Utahs doen verdrinken, wanneer zij zich in den canon bevinden. Wil ik dat doen, als zij komen?" "Om Godswil, neen! Er zijn nog andere middelen om hen in bedwang te houden!" "Welke dan? Wapenen?" "Ja, en bovendien de gijzelaars, die ginds in het gras liggen. Dat zijn de beroemdste hoofdmannen der Utahs.
Daarom zonden de Utahs, aanvankelijk eerst als proefneming, twee der hunnen, die langzaam naderbij kwamen, een gekwetste optilden en hem wegdroegen. Zij keerden terug en brachten een tweede weg. Toen ook nu nog niets vijandigs had plaats gehad, werden zij geruster, en kwamen er verscheiden tegelijk. Old Shatterhand trad weer naar buiten; zij schrikten, en wilden wegloopen.
Maar Old Shatterhand stond óók op, vatte hem bij den arm, en zei gebiedend: "Gij blijft hier!" "Hier blijven, sir? Moet dat bijgeval een bevel zijn?" "Natuurlijk!" "Hebt gij dan iets over ons te zeggen?" "Ja. Ik zal u overleveren aan de Utahs; dan kunnen die u straffen." "Ei, ei! Dat zou nog een sportje gekker wezen, dan de Indiaansche dressuur!"
Die allen zouden tegen u te velde trekken; en de blanken zouden niets anders behoeven te doen, dan rustig gade te slaan, hoe de Utahs en de Apachen bezig waren elkander te verdelgen. Wilt gij aan uw bleeke vijanden werkelijk dat pleizier verschaffen?"
Hij gaf zijn paard de sporen, en reed met zijn drie metgezellen weg. Old Firehand en Winnetou doken neer, om de vijf Utahs in het oog te houden. Die kwamen aanrennen, de oogen recht voor zich uit, opmerkzaam op den grond gericht; zij reden voorbij, zonder te vermoeden welke gevaarlijke lieden zich in de nabijheid bevonden.
De Groote Beer nam plaats tegenover hem, haalde zijn revolver uit den gordel, en zei op dreigenden toon: "Nu kan de hoofdman der Timbabatsjen vertellen, hoe hij met de Utahs in de onderaardsche gang is gekomen. Als hij mij voorliegt, zal ik hem een kogel door den kop jagen. Kende hij het geheim van het eiland?" "Ja," bekende de andere. "Wie heeft dat aan u verraden?" "Gij zelf."
Vreemde, donkere gedaanten snelden van den eenen boom naar den anderen, en lieten hun geweren glinsteren. De Utahs antwoordden, aanvankelijk slechts met een enkel schot hier en daar, maar weldra in groepen vereenigd, die in staat waren weerstand te bieden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek