Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
Uncle Prudent en zijn lotgenoot waren op hunne beurt in hunne roef gebleven, om Robur niet te ontmoeten, die, hetzij alleen, hetzij in gezelschap van zijn eersten officier Tom Turner, met een sigaar in den mond, het dek op en neer wandelde. Slechts de helft der opstuwingsschroeven was in beweging en die waren voldoende om het luchtgevaarte in de lagere luchtlagen zwevende te houden.
Uncle Prudent had den tijd niet om te eindigen. Een gerucht, eene soort beweging werd aan boord van de Albatros waargenomen. Klaarblijkelijk werd alarm gemaakt en was de ontvluchting der beide Amerikanen ontdekt. "Hier!... Hier heen!..." werd geroepen. Dat was de wachthebbende, die er eindelijk in geslaagd was, zijn mond van den prop te ontdoen.
"Maar," ging Uncle Prudent met indrukwekkende stem voort, "wij zijn vast besloten, om tot het uiterste vol te houden en om niet het onderspit te delven, dan wanneer wij alle aanwezige voedingsmiddelen zullen verorberd hebben, die geschikt zullen bevonden worden, om ons bestaan te rekken..." "Gij wilt mij opeten?" riep Frycollin ten uiterste ontsteld en handenwringend uit.
Met die liniaal, die de vijftienhonderdste gedeelten van een millimeter, welke met een fijn diamantsplintertje er op gekrast waren, aangaf, werden de metingen hervat, en nadat men de verdeelingen en onderverdeelingen met een mikroskoop nagegaan had, verkreeg men den navolgenden uitslag: Uncle Prudent had zijne naald op een afstand van zes vijftien honderdste gedeelten van een millimeter van het middelpunt geplant, en Phil Evans op een afstand van negen vijftien honderdste gedeelten van een millimeter.
"Welk recht heeft hij hier aan boord?" vroeg Robur driftig. "Het recht om zich te beklagen." "Ja, zooals ik het recht heb, om mijn ooren die marteling te besparen." "Ingenieur Robur!..." zei Uncle Prudent, die op dit oogenblik op het dek verscheen. "President van Weldon-Institute!" Beiden traden op elkander toe. Beiden keken elkander vlak in de oogen.
"Zooals men steeds met een neger in dergelijke omstandigheden doet!...." "Master Uncle!... Master Uncle!" "Zorg er dan voor, dat wij je vergeten, dat wij je niet gewaar worden, Frycollin!" "Anders zullen wij je fricasseeren!" voegde de secretaris Phil Evans er bij. "Master Uncle!... Master Uncle!"
Deze was bij uitstek in zijn schik. Hij was in dit land gekomen om avonturen te zoeken, en hij had meer gevonden, dan hij zich ooit had kunnen voorstellen. Hij had nu zijn boek voor den dag gehaald om de items eens op te tellen, die hij aan Bill en aan den Uncle reeds schuldig was. "Willen wij eens wedden?" vroeg hij aan Humply-Bill. "Waarover?"
Een val van eene hoogte van vijftienhonderd meters zou hem tot brij verpletterd hebben! Uncle Prudent en zijn secretaris Phil Evans verschenen een uur later weer op het dek. Maar Robur was er niet meer.
Ik breng hen hier bij u; zij roeien het kanaal in, waar zij veilig zijn, en dan gaan wij, alsof er geen vuiltje aan de lucht is, op de plaats zitten waar de gevangenen gezeten hebben. Zoodra wij dan het sein geven den gierenschreeuw gaan de poppen dadelijk aan het dansen. Begrepen?" "Well, het is niet beter te bedenken." "En gij, Uncle?"
"Spreek, eerwaarde vreemdeling," vergenoegde zich Uncle Prudent, te zeggen, terwijl hij de meeste moeite had om bedaard te blijven. "Spreek; wij luisteren." En Robur ging voort met spreken in denzelfden trant, als hij gedaan had, zonder zich verder om zijne toehoorders te bekommeren. "Jawel, ik weet het!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek