Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
"Ja, zeker, een duel!" krijschte Uncle Prudent meer dan hij sprak. "Een duel, dat een van ons beiden het leven zou kunnen kosten?"... "Neen, niet zou kunnen, maar zeer zeker zou kosten!" bulderde Uncle Prudent in den hoogsten graad van verwoedheid. "Welnu, geachte voorzitter van Weldon-Institute, dat weiger ik." "Gij weigert?..." "Ja, ik weiger!" "Gij weigert te duelleeren?..."
Om kort te gaan, een minuut na de volbrenging van dien overval, waarbij geen woord tusschen de aanvallers gewisseld was geworden, voelden Uncle Prudent, Phil Evans en Frycollin dat men hen neerlegde, niet op de graszoden van het park, maar op een soort planken vloer, die eenigermate onder hun gewicht kraakte. Daar werden zij netjes naast elkander uitgestrekt.
Bill en de Uncle brachten het meisje in het kanaal, waar zij de boot vastbonden, en waadden toen terug, om zich bij Droll en de twee Butlers aan te sluiten. Dezen hadden zich intusschen met de wapens van de twee tramps in staat van tegenweer gesteld, en nu zei Tante Droll ernstig: "Nu zal het er toe komen!
"En hoelang, burger ingenieur," vroeg Uncle Prudent, die ten lange laatste losbarstte, "en hoelang zult gij de vermetelheid hebben, om dat recht van den sterkste uit te oefenen?"
Prudent was zijn familienaam, en bijgevolg geen bijvoegelijk naamwoord, zooals men wellicht veronderstellen kan. Wat de qualificatie van dat woord Uncle: oom betreft, dat zou vooral in Amerika geene verwondering baren, waar men oom kan zijn zonder neven of nichten te bezitten.
Uncle Prudent en zijn makker zagen eene trotsche stad welke zich langs de beide oevers der rivier uitstrekte en waarbij hare houten bruggen, die den stroom overspanden, zich als spinrag vertoonden.
Uncle Prudent meende, dat het tijd was, om aan die acrobatische bewegingen een einde te maken; althans hij sneed de touwen door, die de handen en voeten van den neger knevelden. Wie weet, of hij er geen berouw over gevoelen zou? Want al dadelijk barstte eene eindelooze reeks van klaagliederen los, waarbij kreten van pijn zich afwisselden met gekerm van honger.
"Mooi!" zei Phil Evans kortaf. "Ja, hij is bang," antwoordde de voorzitter Uncle Prudent; "maar bij den hemel! wat hij niet heeft gedurfd, zal ik durven. Ja! waarachtig, ik zal het doen!" De bevolking van Tombouctou verzamelde zich in dat oogenblik op de pleinen, in de straten, op de terrassen der woningen, die amphitheatersgewijs gebouwd waren.
Zoo iets was nog nooit geschied, dat al de leden van Weldon-Institute in eenig punt volmaakt overeenstemden. "Hij stelt voor ons te bewijzen," ging Uncle Prudent voort, "dat de meening omtrent de bestuurbaarheid der luchtballons het meest domme en belachelijke droombeeld is, wat in het brein van een sterveling kan opkomen." Een dreigend gebrom was het antwoord op die stoutmoedige verklaring.
"Ingenieur Robur," sprak Uncle Prudent, "wij zijn nu bij de uiterste grenzen van West-Amerika aangekomen. Ik hoop, dat dit gekscheren nu een einde zal nemen." "Ik gekscheer nimmer, heeren," antwoordde Robur. Hij gaf een teeken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek