Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
Dienzelfden avond hield Weldon-Institute hare wekelijksche vergadering en men rekende er op, dat de voorzitter Uncle Prudent en de secretaris Phil Evans tegenwoordig zouden zijn.
Uncle Prudent en Phil Evans stonden op de voorplecht naast elkander. Zij legden toen de vlak uitgestrekte linkerhand op hun hart, hetgeen waarschijnlijk moest beteekenen, dat zij aan hunne landslieden innig verknocht waren.
Had hij zich ook al niet erg bekommerd over het schrijven, door Uncle Prudent, bij het overstevenen van Frankrijks hoofdstad, naar buiten geworpen, dan vond dat zijne oorzaak in de gedachte, dat dit papier zeer veel kans had geloopen bij den val verloren te zijn geraakt.... Maar thans!.... Hij hernam zijne bedaardheid evenwel: "Zij zijn ontvlucht...." zei hij .... "nu, mij wel!"
"Het is niet om er aan te gelooven," zei de secretaris Phil Evans hoofdschuddend. "Dat doe ik dan ook maar niet," antwoordde de voorzitter Uncle Prudent nurksch. Beiden stapten toen naar het voorschip en lieten hun blik langs den geheelen gezichteinder waren. "Kijk, daar doemt eene andere stad op!" zei Phil Evans. "Waar?" vroeg Uncle Prudent, terwijl hij ongeduldig den hals reikte en uitkeek.
Uncle Prudent haalde evenwel zijn repetitie-uurwerk, een meesterstuk, door de fabriek van zijn lotgenoot voortgebracht, uit den zak en liet het slaan. Het duidde aan, dat het kwart vóór drieën was. Toch was het niet blijven stilstaan, daarvan waren beiden verzekerd. "Dat's vreemd!" zei de secretaris Phil Evans. "Om kwart vóór drieën moest het nog nacht zijn."
Uncle Prudent meende ook op te merken, dat Robur naging al wat nog aan boord voorradig was, zoowel de benoodigdheden tot onderhoud der opstuwende en voortdrijvende machines van het luchtschip, als die tot onderhoud der menschelijke werktuigen, welker arbeid aan boord ook verzekerd moest wezen. Dat alles scheen te duiden op plannen om terug te keeren, meende de voorzitter.
De Albatros stevende in allerijl naar den grond; maar terzelfder tijd ontwikkelde zij zulk eene snelheid, dat het op het dek niet was om uit te houden en iedereen eene toevlucht in de roeven moest nemen. Nauwelijks was de deur achter de beide gevangenen gesloten: "Als het nog wat geduurd had, zou ik hem geworgd hebben," zei Uncle Prudent. "Dat zou niet voorzichtig handelen zijn."
Uncle Prudent en Phil Evans zagen thans den ingenieur Robur zeer weinig.
Na die woorden vervolgde Robur bedaard zijne wandeling, zonder een antwoord af te wachten, dat hij daarenboven niet wenschte uit te lokken en blies onverstoorbaar de tabakswolken zijner pijp uit, die zich in het azuur des hemels verloren. "Uncle Prudent," zei Phil Evans, "het schijnt dat die bewonderenswaardige Albatros nimmer iets te vreezen heeft."
"Daar in het noorden... daar... nu ziet gij het duidelijk... Dat kan toch geen rots zijn?" "Neen, Tom, aan dien kant is geen wal of geen ondiepte." "Dan moet het een schip, of minstens eene sloep zijn." "Wij zullen zien." Uncle Prudent en Phil Evans waren ook naar het voorschip gekomen en keken opmerkzaam naar het door Tom Turner aangeduide punt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek