Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
"Ik ken dezen weg best. Je moet aldoor rechtuit tot aan het kleine meertje gaan, en als je daar gekomen bent, sla je rechtsaf, en dan zie je van den top van een heuveltje het dak van het huis van Kniesj. Als je daar eenmaal bent, is 't niet moeilijk om in Tsjigirine te komen. Ik heb Kniesj wel eens tegen vader hooren zeggen: 'Het moet al een domoor zijn, die dezen weg niet weet te vinden."
De hetman van Tsjigirine was, na de stad heldhaftig verdedigd en gered te hebben, na wonderen van dapperheid te hebben verricht, gesneuveld, maar gesneuveld als een held, tevreden gestorven, te midden der zegepraal. Een man, tot dusverre onbekend, Tsjetsjewiek, de leeuw, zooals men hem weldra algemeen genoemd had, streed aan zijn zijde te midden van het krijgsgewoel, waarin hij bezweken was.
Geen enkel geluid drong daaruit tot hun ooren door, niets verried, dat er een levend wezen in was. Het was niet de verkwikkende rust van den slaap, maar die van een gespannen verwachting. Het gevoel van een naderend gevaar scheen op deze huizen, die dicht op elkaar stonden, te drukken. De duisternis, waarin Tsjigirine gehuld was, scheen opzettelijk te zijn.
Zijn krachtige hand, gewoon om wapens te hanteeren, legde zich zachter dan die van een moeder op Maroessia's schouder. "Wel m'n kind, wat wou je me nu zeggen?" "Als u de rivier overgestoken was, zoudt u niet in Tsjigirine gekomen zijn. En daar moet u toch naar toe. Ik heb aan een middel gedacht om er heen te gaan." "Ik luister naar je, mijn kind!" antwoordde de vluchteling.
Een langen tijd wachtte men of er misschien nog meer zouden volgen, maar alles was weer stil geworden. "Zoo, wordt er in deze vreedzame streken ook al kruit verschoten?" vroeg de reiziger toen. "Dat schieten moet van den kant van den straatweg naar Tsjigirine komen," beweerde Andry Kroek. "Het is van verschillende kanten gekomen," zei Danilo hoofdschuddend. Het was intusschen al laat geworden.
"Het kan zijn, beste meid, dat wij den dood tegemoetgaan!" "Nee," zei Maroessia, "wij zullen eerst later sterven. U moet eerst in Tsjigirine aankomen. Als u daar eenmaal bent, zal ik sterven, als het zoo wezen moet!... maar u moet eerst te Tsjigirine zijn! O ja!..."
De fonkelende oogen van Maroessia wendden zich naar den afgezant van de Setsj, toen zij zei: "Ik heb begrepen, dat het noodig was, dat de groote vriend van dezen avond erg gauw in Tsjigirine kwam, en dat het voor het welzijn van de Ukraine noodig was, dat hij den hetman kon zien en spreken." "Dan heb je alles gehoord en begrepen," zeide Danilo. "Maar luister eens, Maroessia!
Terwijl zijn ooren hoorden, hadden zijn oogen rondgekeken en geoordeeld. De overwinnaars achtten zich nog niet zeker van de overwinning, de overwonnenen hadden dus hun pogingen niet te betreuren. Er was geen reden om te wanhopen. Alles hing af van hetgeen Tsjetsjewiek te Tsjigirine zou vinden, maar hij moest er eerst komen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek