Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juli 2025
Er is geen enkel windje. Een tochtje in dat bootje zou me best aanstaan." Nauwelijks had hij dit gezegd, of het geschreeuw van een meeuw, zooals men reeds herhaalde malen gehoord had, kwam uit de grijze haren, die den baard van den goeden landbouwer vormden. Een dergelijk geschreeuw antwoordde hem van den oever. "Hoor je wel, Maroessia?" zei Tsjetsjewiek, "het mannetje antwoordt daarop."
Den liefhebber van den dolk vervolgens op zijn forsche armen nemende, bracht Tsjetsjewiek, door Mefodijewna en Maroessia gevolgd, hem met haastige schreden naar de vertrekken van den grooten hetman. Gedurende meer dan een jaar kon de Ukraine gelooven, dat zij voor immer vrij zou worden. Als één man was het geheele land opgestaan.
"Dat was in den gelukkigen tijd," zei Tsjetsjewiek, "toen de kinderen zelf de verplichting niet hadden om kleine helden te zijn. Ach, beste meid, mijn komst in het huis van je vader en moeder is geen geluk voor je geweest, en evenmin voor hen." Het kind legde hem eensklaps de hand op den mond en begon te huilen. "Zwijg!" zei ze zacht.
Zij begreep, dat hij alles had gezegd, wat hij wilde zeggen. Eensklaps bogen twee gespierde armen de takken van elkander. Verwonderd wierp het meisje zich voor haar grooten vriend neer, dien zij bedreigd dacht. "Vrees niets, Maroessia," zei Tsjetsjewiek tegen haar, "het is een vriend, een beproefde en getrouwe vriend."
"En dat is," zei Tsjetsjewiek, "om het hem onmogelijk te maken, zijn Judasrol geheel uit te spelen, om hem iedere reden, ieder voorwendsel te ontnemen, deze tot het einde vol te houden; 'omdat wij weten, dat gij de edelste der zonen van de Ukraine zijt, verzoeken wij u, u een tijdlang op den achtergrond te stellen."
Terwijl zijn ooren hoorden, hadden zijn oogen rondgekeken en geoordeeld. De overwinnaars achtten zich nog niet zeker van de overwinning, de overwonnenen hadden dus hun pogingen niet te betreuren. Er was geen reden om te wanhopen. Alles hing af van hetgeen Tsjetsjewiek te Tsjigirine zou vinden, maar hij moest er eerst komen.
Het schijnt, dat haar een droom overstelpt, die haar van haar vrienden scheidt; zij is daar niet meer, haar blikken dwalen in de verte af. Waar gaan zij heen? welke plaats zouden zij willen bereiken? en hoe het te verklaren, dat zij zelfs in het bijzijn van Tsjetsjewiek afgetrokken is?
Tsjetsjewiek zat nog steeds bij de tafel, de groote hetman stond midden in de kamer. Men kon het wel aan hem zien, dat hij in een opwelling van verontwaardiging van zijn plaats was opgestaan, maar dat de hevigheid van een slag, die hem met de meeste juistheid toegebracht was, hem als versteend had. Eindelijk sprak hij: "Dus dat willen jullie!
Er lag als een bezwering in het gebaar en als een bevel in de plotseling verjeugdigde stem van den ouden zanger. De jonge vrouw keerde zich plotseling om. "Zie," zei Tsjetsjewiek tegen haar, "zie! Er is voor de rechtvaardigheid van God slechts een seconde noodig geweest om dengene ter aarde te werpen, die zoo aanstonds onze Ukraine zoo uit de hoogte beschouwde."
Tsjetsjewiek volgde den grooten hetman, terwijl hij Maroessia nog aldoor bij de hand hield, en trad het aangrenzende vertrek binnen. Dit vertrek was even eenvoudig als het eerste: de muren waren gewit, en er stonden houten banken in, zooals men ze in iedere boerenwoning aantreft. Maar er waren vele prachtige wapenen te zien: pistolen en dolken schitterden aan de muren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek