Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juli 2025
"Ontneem mij den moed niet, dien vader zelf mij heeft bevolen, den moed, dien ik nog noodig heb, en dien ik moet hebben en zal hebben tot aan het einde. Vertel liever eens, waar is Mefodijewna, onze Mefodijewna, die zooveel van u hield? Waar is de vrije Ukraine?" Tsjetsjewiek viel haar in de rede. "Ja, waar is Mefodijewna?" Zijn hoofd viel somber op zijn beide handen.
"Kan ik den grooten hetman zelf ook spreken, broeder?" vroeg Tsjetsjewiek. Maar op dit oogenblik werd de deur, die naar de aangrenzende kamer voerde, haastig opengedaan en vertoonde de groote hetman zich op den drempel. Hij zeide niets, maar zijn geheele gezicht sprak en vroeg: "Waar kom je vandaan? Van wien? Welke tijdingen breng je?"
Twee meisjes bleven, toen zij deze ramen voorbijkwamen, een oogenblik staan, en terwijl een van haar door de ruiten keek, zei zij tegen de andere: "Het schijnt dat onze hetman nog op is." Achter de ruiten van een der kleine ramen, die verlicht waren, zag men het hoofd van een kozak met lange snorren, dat zich geen enkele maal bewoog. "Het is een schildwacht!" dacht Tsjetsjewiek bij zich zelf.
"Je moet je niet ongerust maken," zei Tsjetsjewiek tegen Maroessia. "Begrijp je, waarom het te doen is? Ik ben genoodzaakt, je eenige oogenblikken alleen te laten. Blijf daar, verander niet van plaats, ik zal je spoedig komen halen. Verlaat je post niet." "Ik zal hier blijven," antwoordde Maroessia.
U geeft ons de eenige kaart in de hand, die ons het spel kan doen winnen." Tsjetsjewiek had het stuk opgevouwen en het verborgen in het gevest van een dolk, dien hij onder zijn kleed droeg. "Wanneer zal je dit stuk zijn bestemming doen bereiken?" vroeg de hetman.
"Het is je grootvader, Maroessia." "Het is de vriend van de Ukraine," zei het kind. "Kom, laat ons vertrekken!" De beide mannen hadden zich naar een hoek begeven. Zij gaven elkander bericht omtrent den staat van zaken. Toen Kniesj ondervraagd werd, antwoordde hij op de korte en bondige vragen van Tsjetsjewiek. Zijn inlichtingen waren nu juist niet erg geruststellend.
De leeuw Tsjetsjewiek, Mefodijewna en de engel Maroessia, dat zijn de gestalten, die voor altijd aan de Ukraine dierbaar zullen blijven. Maar waar zijn wij thans? Helaas! herinner u het duistere begin, de nachtelijke tochten, de geheime samenzweringen, daar zijn wij nu weer aan toe! Ja, dat alles zal weder beginnen. De machtige vijand heeft intusschen zijn tijd wel besteed.
Peter verspreidde en brak de takken, die aan Maroessia den doortocht belemmerden. Hij liep achteruit en zijn ongeruste blik wendde zich niet van Tsjetsjewiek af. Maroessia zag wel, dat hij dacht, dat haar groote vriend hulp noodig had. Maar Tsjetsjewiek, die zich van boom tot boom ondersteunde, zei tegen hem: "Ga toch heen, Peter! Aan mij moet je niet denken, maar aan de anderen.
Hij heeft geschreven, al ging het dan niet zoo een twee drie." "Nu," zei Kniesj, "dat laat zich begrijpen. Het zal hem heel wat gekost hebben." "Hij moest het wel doen," zei Tsjetsjewiek. "Dan," hernam Kniesj, "kunnen wij zeggen, dat, dank zij u, de helft van de zaak afgedaan is. Nu blijft nog de andere hetman over! Die heeft er den slag van, om de zaak heen te draaien."
Tsjetsjewiek maakte daarvan in een oogenblik een bed gereed, waarna hij het meisje op zijn arm nam, er haar op neerlegde en haar met een moederlijke teederheid van het hoofd tot de voeten instopte. "Doofstom!" had hij heel zachtjes tegen haar gezegd, terwijl hij haar een kus op het voorhoofd drukte. Het bed was in een hoek van het vertrek opgemaakt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek