Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 mei 2025
Op de straten was het nog geheel ledig, Lewin ging tot aan het huis der Tscherbatzky's. De inrijpoort was nog gesloten en alles sliep. Hij ging naar het hotel terug, in zijn kamer en bestelde de koffie. Hij beproefde te drinken en een kalatsch er bij te eten, maar dit laatste wilde niet gelukken. Hij trok zijn overjas aan en ging weer naar buiten.
Nu gevoelde hij zich verlicht, omdat hij uit de nabijheid der Tscherbatzky's en van zijn landbouwzaken verwijderd werd en juist voor een jachtvermaak, dat onder alle verdrietelijkheden hem steeds de beste troost was geweest. Mijnheer en mevrouw Karenin leefden voort in één huis, zagen elkander dagelijks, maar waren elkander geheel vreemd geworden.
Hij ijlde in de kamer naar haar toe in dezelfde spanning als vroeger naar de Tscherbatzky's toen hij haar hand wilde vragen; maar plotseling ontving hem een donkere blik, dien hij tot hiertoe bij haar nog niet gekend had. Hij wilde haar kussen, maar zij stiet hem terug. "Wat is er?" "Je amuseert je...." begon zij en trachtte in alle kalmte scherp te zijn.
De eerste, dien hij ontmoette, was Oblonsky die zijn zuster Anna afhaalde. "Zoo, Doorluchtigheid! Wien wacht je hier toch op," riep Oblonsky hem te gemoet. "Mijn moeder!" antwoordde Wronsky lachend, drukte hem de hand en ging met hem de breede trappen op. "Zij komt van Petersburg." "Ik heb gisteren tot twee uur op je gewacht. Waar ben je toch van de Tscherbatzky's heen gereden?" "Naar huis.
Datgene, wat Lewin sedert den morgen droeg, was niet vertoonbaar; naar de Tscherbatzky's zenden zou te veel tijd vereischen; daar het Zondag was waren de magazijnen niet open. Nu liet men een overhemd van Stipan Arkadiewitsch halen; het was voor hem bespottelijk wijd en kort. Wanhopig door het ongeval, moest hij nu naar de Tscherbatzky's zenden om een koffer te openen.
Kitty had zich diep en gracieus in haar "zeer eenvoudig," dat is zeer elegant, uit Parijs ontboden zomercostuum gebogen en de prinses had gezegd: "Ik hoop, dat spoedig de rozen op dit bevallig gezichtje zullen terugkeeren." Zoo had hier het dagelijksch leven der Tscherbatzky's een bepaalde richting verkregen, die het niet meer kon verlaten.
"Nu? zijt ge van avond een der onzen, dat wil zeggen bij de Tscherbatzky's?" vroeg hij, terwijl hij de ledige oesterschalen van zich schoof en de kaas aansprak. Daarbij knipte hij veelbeteekenend met de oogen. "Ja, ik zal daar stellig zijn," zeide Lewin blozend, "ofschoon het mij toescheen, dat de uitnoodiging van de vorstin niet recht hartelijk gemeend was." "Onzin! Hoe kom je daaraan!
Op den terugweg vroeg Lewin naar alle bizonderheden van Kitty's ziekte en de tegenwoordige plannen van de Tscherbatzky's, en al wilde hij het zich zelf niet bekennen, het was toch een groote voldoening voor hem, vooreerst omdat er nu eensklaps weer hoop voor hem was ontstaan, en vervolgens, omdat zij, die hem zoo zeer gekwetst had, nu ook leed.
Anna bleef niet op het souper, maar reed aanstonds weg. Na den avond vol kwelling bij de Tscherbatzky's was Lewin onmiddellijk naar het telegraafkantoor gereden en zond een telegram naar huis, dat men hem den volgenden dag van het station zou afhalen. Nadat hij van zijn broeder Sergei afscheid had genomen, verliet hij Moskou den volgenden morgen en was 's avonds reeds weer te huis.
De Lewins en Tscherbatzky's behoorden tot oudadellijke familiën en hadden altijd in vriendschappelijke betrekking tot elkander gestaan. Dit verkeer werd nog vertrouwelijker in den tijd, dat Lewin de hoogeschool bezocht, waar hij met den jongen vorst Tscherbatzky, den broeder van Dolly en Kitty, studeerde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek