Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juli 2025
»Zeker," voegde Maston er bij, »maar dat is zelfs niet om er aan te denken." »Kom, kom," liet Tom Hunter zich hooren, terwijl hij met zijn knipmes in de leuning van zijn armstoel zat te snipperen. »De zaak leidt er toe, en ons rest niets dan tabak te planten of walvischtraan te koken."
"Het was pas gisteren," hervatte George, "toen ik bezig was met steenen in de kar te laden, dat Tom, de jongeheer, daar stond en met zijne zweep klapte, zoo dicht bij het paard, dat het beest er schichtig van werd. Ik vroeg hem op te houden, zoo vriendelijk als ik kon, maar hij ging maar voort. Ik vroeg het hem nog eens, en toen keerde hij zich om en begon mij te slaan.
Clare," antwoordde Tom, met eene opwelling van fierheid. "Neen, waarlijk niet." "Wel, Tom, gij zoudt toch met werken onmogelijk zulke kleeren en zulk een kost kunnen verdiend hebben, als ik u gegeven heb." "Dat weet ik alles wel, meester St. Clare.
"Dat is, dat we zweren zullen, elkander bij te staan en nooit de geheimen der bende te verklappen, zelfs al werden we aan stukken gehakt, en het geheele huisgezin uit te moorden van hen, die de bende kwaad doet." "Dat is aardig, dat is allemachtig aardig, Tom." "Wel, waarachtig is het dat. En wij moeten tegen middernacht zweren, op de akeligste, eenzaamste plaats, die we maar vinden kunnen.
Papa, die arme schepsels hebben hunne kinderen even lief, als gij mij hebt. O, doe toch iets voor hen. Daar is de arme Mammy, die hare kinderen zoo liefheeft; ik heb haar zien schreien als zij er van sprak. En Tom heeft zijne kinderen ook zoo lief. O, het is schrikkelijk, Papa, dat zulke dingen gedurig gebeuren." "Kom, kom, lieveling," zeide St.
Toen ging Tom heen en mompelde tusschen zijne tanden, dat de nieuwe jongen geen cent waard was.
Haar hart was er op gezet om hare belofte aan Tom en Chloe te vervullen, en zij zuchtte dewijl het uitzicht daarop gedurig flauwer werd. "Maar denkt gij niet, dat wij op eene of andere manier het geld konden opbrengen? Die arme Tante Chloe! Zij heeft er haar hart zoo op gezet." "Het spijt mij als het zoo is. Ik denk dat ik met die belofte wat haastig ben geweest.
Dat deed elke maandagmorgen, omdat dan weder het slepend lijden van zes dagen schoolgaan volgde. Gewoonlijk begon hij dien dag met den wensch, dat er toch geene tusschenbeide komende vacantiedagen mochten zijn, daar deze den gang naar de boeien en de slavernij nog hatelijker maakten. Tom lag te denken, en het verlangen kwam bij hem op dat hij ziek mocht worden, opdat hij tehuis kon blijven.
Verder vertelde hij ook nog, dat hij er den vorigen nacht een licht had zien branden. "Dat is alles wat ik te weten ben gekomen, Huck. Ik geloof, dat wij het wezenlijke 'nummer twee' gevonden hebben." "Ik vermoed het ook. Wat zullen we doen?" "Laat mij eens bedenken." Tom bedacht zich een geruimen tijd. Toen zeide hij: "Ik zal het je zeggen.
"Zullen wij heden den ingenieur Robur te zien krijgen?" vroeg Phil Evans. "Dat weet ik niet," antwoordde Tom Turner. "Ik vraag u niet, of hij uitgegaan is." "Dat zou toch wel kunnen zijn." "Wanneer zal hij terugkomen?" "Klaarblijkelijk, wanneer hij zijne boodschappen verricht zal hebben." Na dat antwoord stapte Tom Turner zijne roef binnen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek