Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juni 2025
God weet waar die nu zat, eerst hadden ze mekaar geschreven, maar toen had dat opgehouden, je wist niet meer wat je schrijven moest. Hein hatti een tijdje geleden nog eens ontmoet. Die moest en die zou schilderen. De ziel der dingen schilderdeni, maar 't bracht nix op en toen z'n vader was gestorven hatti heelemaal nix. In jaren had 't dichtertje hem niet gezien.
Eerst vond Rob dit wel een beetje 'n teleurstelling, want hij vond zoo'n tijdje gedwongen vacantie wel aardig; maar hij moest La toch toestemmen, dat 't niet prettig zou zijn wanneer hij zoo ten achter was als hij in Amsterdam terugkwam, en ook begreep hij dat hij daardoor in zijn heele volgend leven schade zou kunnen ondervinden.
Ze hadden een kastje voor me getimmerd, naast 't raam en daar lag op den bodem alles op een rijtje: de boter, de thee, de suiker, de worst, al die dingetjes die zoo lekker kunnen wezen, als je er een tijdje af bent geweest. En 't aangesneden brood lag er boven, op 't plankje. En op den zolder van drie hoog hingen mijn kleeren te drogen: jas, vest, broek, onderbroek, overhemd en sokken.
Een tijdje had hij zitten lezen, nu lag het boek weêr voór hem op den rand der tafel, en als na een lekker eten, vol rustig genot, was hij aan het dommelen geraakt, vaag kijkend voor zich uit. De nacht rondom was gedrukt, zwijgend van een zware stilte; er hing een plechtigheid om de tuinmanswoning als was zij een altaar in een hooge en stille kathedraal.
Geloofd zij Allah! Hij heeft ons geholpen." »Ja," zei Kees met een hartgrondigen zucht, »ik geloof nu ook, dat we gered zijn." »Ze zijn allen dood," vervolgde Marti. Zwijgend roeiden zij nog een tijdje verder. Toen kwam de ontspanning en voelden ze, dat ze nu van uitputting niet meer konden. »We zullen aan den volgenden hoek aanleggen, Marti, ik ben doodop."
Soms voelde hij 't gehalte van die uren een tijdje lang stijgen en dan weer afnemen, minderen. Daar was aldoor actie en reactie in. Waren zijn avonden eenige dagen achtereen heel min geweest, gedachteloos omgebracht in koffiehuis-praatjes, en spelletjes, in een halven roes soms en quasi-gewichtig geklets, dan volgde er geregeld een periode van stomme moedeloosheid, landerigheid, katterigheid.
"Moeder, als het goed is om te werken, waarom werkt dan iederéén niet?" Dan keek zijn moeder naar hem op en antwoordde: "Dat is goed voor ons soort van menschen." Hij dacht dan een tijdje na. "Waaròm?" En als hij hierop geen antwoord kreeg, ging hij voort: "Waar diènt werken eigenlijk voor, moeder?
Ik schryf dus nu 'n tijdje voort, voor m'n eigen liefhebbery. Juist, edele man, juist! De mens moet, om niet niets te zyn, iets wezen! En gyzelf? Dykgraaf, lid van ... Precies! Lid van ... een-en-ander. Baron van ... 'T EEN-OF-ANDER. Welnu, ik heb u de eene helft van m'n lezers ligt in zwym, 't is uw schuld, verheven wreedaard!
Hij overkwam die emotie tamelijk gauw, en Francine insgelijks was niet zóo diep getroffen dat ze langer dan een kort tijdje met haar leed moeite had. Vijf minuten later zaten beiden nevenseen te keuvelen.
Daarna dacht ze weêr een tijdje. Zie-je, zeî ze toen, als zeî zij het besluit van een lange inwendige redeneering, het is onmogelijk, dat ik altijd zoo zoû blijven als ik nu ben ... Een geluk, dat zoo groot is, kan niet in-éens uit zijn ... Ik zal stellig weèr beter worden, heel zeker, ik weet 'et natuurlijk niet, maar zie-je, ik voel 'et zoo, ik voel 'et.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek