Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
Maar ik mag nog van geluk spreken als ik zie op mijn lotgenoot de Greef; daar is nog een kind meer en z'n vrouw is maar zwakjes, meester; die ziel moet de tering hebben. Mijn wijf en ik kunnen ten minste door de goedheid Gods nog voort!... Het is wat te zeggen!"
Tering komt ook veel voor in de dichtbevolkte dorpen, en hier, deze Waziri, een jonge man uit de bergen, Mohammed Payo heet hij, lijdt aan chronische malaria.
"Tering..." "Inbeelding! Malligheid! Zet je toch die gekheid uit het hoofd!" Hij kijkt me an met stille oogen. "Ik geef bloed op, Sam." "Ben je naar een dokter geweest?" "Naar onzen huisdokter..." "Wat heeft-ie gezegd?" "Geosculteerd... en... mis." Nu speel ik zwijgend met mijn mes. "Vader is er an gestorven, jong... Door en Karel oòk... Nou is 't mijn beurt."
Geen Jacquerie. De maatschappij kan te dien aanzien gerust zijn; het bloed zal haar niet meer naar het hoofd stijgen; maar zij moet er op letten, hoe zij ademt. Er is geen beroerte meer te vreezen, maar wel tering. De maatschappelijke tering heet armoede. Men sterft evenzeer door langzame ondermijning als door een plotselingen slag.
Ik herkende mij zelven in den spiegel niet meer, en mijne arme vrouw deed niets dan tranen storten, in de meening dat ik de tering had." "Nu, het is uwe zaak, Jakob, gij zult er na uwen dood voor boeten, wees zeker," zeide mijnheer Reimond. "Laat ons van andere dingen spreken, die niet boven het bereik van uwen zwakken geest zijn. Nader uwen stoel tot de tafel en zet u daar voor mij.
In zijn arm droeg deze een bedelbus ten voordeele van het werk tot bestrijding der tering. Mijnheer Snepvangers, vroeg hij en streek, onderzoekend loerend over zijn stalen bril, met zijn wijsvinger langs zijn gebogen neus. Wat belieft? vroeg Snepvangers en schoof achteruit van de deur.
En toen hij aan de tering eindelijk gestorven was, na te hebben verzocht om van den arme begraven te worden, vond men een heele kist vol van de ceêltjes, waarop de zonden van dit kleine leven dag aan dag waren neergekrabbeld.
Zijn gezichtsmimiek vroeg iets, dat voor de moeder alleen bestemd was, maar het kind had begrepen en kleurde hevig. Toen informeerde hij naar den vader. Zoo.... een ongeluk bij 't spoor.... en nog tien jaar meegegaan.... de maag.... geen tering dus.... nee, deze hier ook, geen aanleg bepaald.... een taai gestel wel....
Een tering! Dat woord treft Helmond pijnlijk. Wat heeft hij gevreesd toen hij Eva voor 't eerst onder den meidoorn ontmoette? Een tering! En Eva ziet wat bleek. Van 't late opzitten misschien? "Komaan August, beschouw de kamer dan eens zooals zij waarlijk is, en spreek." "Nu ja, ik wil niet zeggen Eva...." "Nee nee, volmondig!" "Vroolijk is anders Eva, welzeker."
Hij was ook reeds een man geworden toen zij nog een kind was. Oom was intusschen gestorven. Eens had Laurence vernomen dat René ging trouwen. Dit had Mama haar klagend gezegd, want zij en Papa waren er hevig tegen, omdat het meisje zoo tenger van gezondheid was, en de tering, zei men, reeds twee harer zusters weggenomen had. Dit huwelijk echter was nimmer aangegaan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek