Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juli 2025
De wind suisde om hem heen, en beneden in den afgrond bruisten de wateren van den ontdooienden gletscher, het paleis der ijsjonkvrouw.
Hij gevoelde, dat hij het niet langer volhouden kon, en vroeg zich zelven juist, of hij dit pijnlijk spel niet beslissend zou onderbreken, toen zijn oom met verdoofde stem aan zijn oor suisde: "Keer den blik niet af, Willem; gij zult gelukken: ik heb op uw gelaat de teekens gevolgd, die van de immer aangroeiende uitzetting uwer ziel getuigen.
Zijn stervende stem suisde enige onverstaanbare woorden, en zijn ogen sloten zich ditmaal gans toe, alsof zijn ziel uit het geplette lichaam ontvlogen was.
Het gansche meer, tusschen de steile oevers gekneld, kwam, als van een berg, met alles-vernielende kracht op je aanstormen en je voelde de rots onder je voeten dreunen, terwijl het om je heen schuimde, en bruisde, en suisde, en kolkte, om er duizelig van te worden.
Hij dacht op dat oogenblik welk een zot boek die "Manuel du Baccalaureat" toch was, en dat het geschreven moest zijn door zonderlinge brekebeenen, wijl men er, als meesterstukken van den menschelijken geest, drie treurspelen van Racine en slechts één comedie van Molière in ontleedde. Het suisde hem in de ooren.
Als de wind bij vlagen door de takken suisde, veroorzaakte hij een klagend geluid, alsof de arme gepijnigde boomen zelven over hunne wonden treurden. Vitalis had mij gezegd, dat wij dien avond een dorp zouden bereiken, waar wij een nachtverblijf konden vinden.
Ik hoor ruischen weder 't trillend klappergroen, dat als reusachtige zilveren veeren gracieus wuifde in den zoelen avondwind, die zoo heerlijk ons langs de wangen streek en om de ooren suisde. Liefelijk mengde zich bij dat bladergeruisch het zacht geklots der glinsterende golfjes, die zich in dartelen overmoed te pletter sloegen tegen het schitterend, reinwitte strand.
Zoohaast zij de belofte hadden verkregen, maakten de vier personen zich bereid om te vertrekken; doch zuster Ursula naderde eerst bij Quinten en suisde hem in het oor: "Ga maar voort, jongen. De Abdisse is over uw werk ten hoogste voldaan, zij kan er niet van zwijgen." En met zachtere stem voegde zij er bij: "Uwe moeder zal nu nooit meer gebrek lijden. Heb maar goeden moed!"
Hij lag onbeweeglijk en recht tegen de kussens aan, zijn geschoeide handen rustend op den zilveren knop van zijn stok. Een duizelende lichtheid vervulde zijn hoofd en zoo hij niet gezeten had, ware hij gewankeld, nu zijn longen als een golf van zuurstof inzogen. Hij sloot even de oogen, die hem pijn deden, terwijl het suisde in zijn ooren, en de wielen van het rijtuig draaiden in zijn hersens.
"St, stil, wat vloog daar?" riep Jan van Bakel, terwijl hij doodsbleek werd. "Hoor je dat geschreeuw wel?" Allen stonden stil en luisterden vol spanning. Weer suisde er wat door de lucht. "Oe-hoe! Oe-hoe!" klonk het boven hun hoofd. "Dat is ze!" fluisterde Jan Vos. "Ze heeft zich in een uil veranderd. St, houdt je stil!" "Komt jongens, vooruit!" riep Dik. "Of durf je niet? Ik wel!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek