Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 mei 2025
Stubener belegde zijn geld bij voorkeur in vaste goederen en zijn bezittingen in San Francisco, bestaande uit étagewoningen en huizen met appartementen, waren grooter dan Glendon ooit gedroomd had.
Toevallig viel haar oog op de Sonnetten. Zij nam het boek in de hand en keek vragend naar Stubener. "Zoo is Pat," verklaarde hij. "Hij is dol op die dingen en op kleurfotografie en kunsttentoonstellingen en zoo. Maar schrijf daar in 's hemelsnaam niets over. Zijn reputatie zou naar de maan zijn." Zij keek verwijtend naar Glendon, die dadelijk verlegen werd. Zij vond het verrukkelijk.
Glendon, die hem met een soort koud genoegen had aangehoord, deed alsof hij om wilde keeren en hem voorbijgaan, maar hij veranderde van idee. "'t Komt niet voor den dag," zeide hij. Stubener stond versteld. "Ik heb 't haar gezegd," legde Glendon uit. Toen barstte Stubener uit: "Alsof zij zoo'n sappig ding voor zich zou houden!" Glendon werd ijskoud en zijn stem was kort en snijdend.
Het ontbijt bestond uit zwarte koffie, zuurachtig brood, en een geweldige hoeveelheid berenvleesch, boven het vuur geroosterd. De jonge kerel at hier schrokkerig van en Stubener vermoedde, dat de beide Glendons gewend waren aan een bijna uitsluitend vleesch-diëet.
En den geheelen tijd dat hij sprak wist Stubener, dat het aanstaande gevecht met Henderson niet korter dan twaalf ronden zou duren dit ter wille van de film en niet langer dan de veertiende ronde. En bovendien wist hij, zoo groot was de inzet, dat Henderson zelfs omgekocht was het niet langer dan tot de veertiende te laten duren.
Ik kan begrijpen, dat u van de sport houdt om de sport en ook om het geld, dat ze inbrengt, maar ik begrijp niet ." "Er valt niets te begrijpen," viel Stubener in, terwijl om Pat's lippen een vriendelijk lijdzame glimlach trok. "Allemaal sprookjes, die verhalen over bedrog, over tevoren vastgestelde partijen en al die rotrommel. Dat bestaat niet, Miss Sangster, ik verzeker het u.
Sosso's aanvallen als een dwarrelwind, zijn wilde schijnstooten, zijn instormen en terugtrekken, eischten al Pat's kunst om zichzelf te beschermen en nog gelukte het hem niet, geheel onbezeerd te ontsnappen. Stubener prees hem in de rustpoozen en alles zou goed gegaan zijn, wanneer Sosso niet in de vierde ronde één van zijn prachtigste streken had uitgespeeld.
"Voor jou wèl," riep zijn manager schaterend, "ofschoon ... wat je in die rommel ziet ... dat gaat boven mijn verstand." Pat zuchtte, maar antwoordde niet. In zijn heele leven had hij maar één mensch ontmoet, die om gedichten gaf, en dat was de roodharige schooljuffrouw, voor wie hij naar de bosschen was gevlucht. "Waar ga je naar toe?" vroeg Stubener verwonderd, terwijl hij op zijn horloge keek.
"'t Wordt niet gepubliceerd. Dat heeft zij mij gezegd. Er aan te twijfelen, is haar een leugenaarster te noemen." In zijn oogen laaide de Iersche vlam en dit tezamen met het onwillekeurige samenklemmen van zijn hartstochtelijk gebalde handen maakte dat Stubener, die de kracht kende van die handen en van den man dien hij tegenover zich had, niet langer durfde twijfelen.
"O, Sam moet eerst een beetje jagen en visschen en zich met jou meten met de handschoenen." Hij keek naar Sam, die knikte. "Als je je eens uitkleedde en hem een proefje gaf van wat je kunt." Een uur later zette Sam Stubener groote oogen op.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek