Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
De oogen van den Zwarten Ridder schenen vuur te schieten door de opening van zijn vizier. Hij lichtte zich in de stijgbeugels, met een onbeschrijflijk waardige houding op, en riep uit: "Wat beduidt dit, mijne heeren?" De mannen antwoordden alleen door hun zwaarden te trekken en hem van alle kanten aan te vallen, uitroepende: "Sterf, dwingeland!" "Ha, St Eduard! ha! St.
Ik wil nu eten als ik honger en drinken als ik dorst heb; ik wil luieren, slapen, wanneer 't mij lust; enfin, vóór ik sterf, wil ik ook een beurt hebben en een weinig millionair zijn." Hij ging nog eens door het vertrek, en voegde er bij: "Gelijk anderen." "Wat bedoelt ge?" vroeg de vrouw.
De stervende sprak eenige afgebroken woorden uit; de doctor naderde, de ademhaling van den zieke werd belemmerd, hij hijgde naar lucht. De gordijnen werden geheel geopend en hij ademde met wellust de koeltjes van den helderen nacht in; de sterren wierpen haar flikkerend licht op hem, en de maan omgaf hem met hare blanke stralen. "Mijne vrienden," zeide hij met zwakke stem, "ik sterf!
Wanneer hij bemerkte dat er reeds velen der Dekens wankelden en tot de onderwerping overhelden, kwam hij driftig vooruit en riep: "De eerste van Ulieden, die nog van overgeven durft spreken, die strek ik als een verrader voor mijn voeten! Ik sterf liever lachend op het lijk eens vijands dan een eerloos leven te behouden. Wat denkt gij dan dat mijne Macecliers alzo voor het gevaar beven?
Voor hem en met hem leven kon zij niet, maar zij kon voor hem sterven. "Geoffrey, hoor mij ik sterf voor u; neem mijn offer aan en vergeet mij niet." Zoo! zij is in de branding. Hoe plechtig komen die golven, met hun witte kruinen, één voor één loeiend opzetten! Daar heft een zware golf het bootje omhoog, maar het drijft er op als een kurk.
Maar ik hou zo veel van u, dat ik u dit toch zo eens schryven moest. Groet, uit mynen naam, de brave vrouw, aan wie gy zo gehecht zyt; verzeker haar van myne byzonderste achting. Groet ook myn Vriend Edeling. En als gy Pieternel spreekt, insgelyks: Wel, ouwe Pieternel, denkt die nog aan my? Nu, als ik sterf, krygt zy een Legaatje.
Wat heeft Barberin u omtrent mijn familie verteld? O! zie dan toch hoe ontroerd ik ben; ik sterf van verlangen iets te weten. Zonder mij te antwoorden hief zij weder de handen in de hoogte en zeide: Dat is me een geschiedenis! Op dat oogenblik kwam eene vrouw binnen, die al het voorkomen had van eene dienstbode.
Opdat dit niet gebeurt, nu gij aan mij denken kunt, denk er daarom nu aan, en wordt, voor ik sterf, door medelijden bewogen, omdat het van u alleen afhangt mij den gelukkigsten zoowel als den ongelukkigsten man te maken, die er leeft.
"Mijn zoon," viel de vader met ontroering in zijne rede, "bereid u tot een leven van martelie en van pijn; ieder hoofd, dat gij zult afslaan, zal als een steen op uw hart terugvallen, en wanneer er steenen genoeg op uw hart zullen liggen, dan zult gij sterven gelijk ik nu sterf..... Maar er is hierboven een Rechter, die het lijden vergoedt."
Ik zat in geldverlegenheid, dat is waar, maar toch kan ik mij nooit zonder wroeging herinneren, dat ik het haar niet heb toegestaan. Wanneer ik hier nu sterf, vervolgde zij met bevende stem, 'dan zal die herinnering u niet aangenaam zijn. Geef mij daarom liever eene andere kamer'. Zoo is zij altijd geweest, van mijn eerste kinderjaren af, toen ik nog niets kon begrijpen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek