Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 oktober 2025
"Heb jij ook van die papiertjes, Tom?" "Neen." "Hoe kun je dan de teekenen uitvinden?" "Wel, ik heb geen teekenen noodig. Schatten worden ook wel onder een spookhuis begraven of op een eiland, of onder een dooden boom met vooruitstekende takken. Wij hebben het op Jacksons Island al zoo wat geprobeerd en nu kunnen wij weer ergens anders aan den gang gaan.
"Wel, daar waar blauwe lichten dwarrelen, kun je er op aan dat geesten zijn. Dat is zoo zeker als iets, en iedereen weet, dat niemand dan geesten ze gebruiken." "Ja, dat is zoo. Maar zij komen nooit over dag; daarom behoeven wij niet bang te zijn." "Nu, goed dan; wij zullen bij het spookhuis gaan graven, als jij het wilt. Maar ik zeg je, dat je vrijwillig in gevaar loopt."
"Zeg eens Tom, zullen wij deze plaats opgeven en het ergens anders gaan beproeven?" "Goed. Ik geloof ook dat het beter zal zijn. Waar moeten we nu heen?" Tom bedacht zich een oogenblik en zeide toen: "Naar het spookhuis." "Dank je; ik houd niet van spookhuizen, Tom. Daar zie je gezichten nog akeliger dan die van doode menschen.
Hij kon niet begrijpen, dat deze edele dame arm was. Hij kon niet vatten, dat zij woonde in het huis van den kleinen Moor. Hij zei tot zichzelf, dat hij haar moest redden uit het spookhuis en van de armoede. En hij bad de heilige Madonna om de macht haar te redden. Daarna zei hij tot de signorina, dat hij een opdracht van don Ferrante kwam uitvoeren.
Men sprak zoo veel over deze daad en verheerlijkte haar in zulk een mate, dat zij eindelijk het verstand van menigen ziekelijk opgewonden burger aan het wankelen bracht. Elk spookhuis te St. Petersburg en in de naburige dorpen werd onderzocht; de vloeren werden plank voor plank opgenomen en de fondamenten opgegraven en geplunderd, in de hoop van verborgen schatten op te leveren.
Tom brandde van verlangen om naar het spookhuis te gaan. Huck was minder opgewonden en zeide: "Zeg eens, Tom: weet jij wat dag het is?" Tom doorliep in gedachten de dagen der week en hief toen verschrikt de oogen op. "Hemel, ik heb er in 't geheel niet aan gedacht, Huck." "Ik ook niet, maar op eens schoot het mij te binnen, dat het wel Vrijdag kon zijn."
Toen zij het spookhuis naderden, was er iets zoo akeligs en huiveringwekkends in de doodelijke stilte onder de brandende zon en iets zoo neerdrukkends in de eenzame, verlatene plaats, dat zij een oogenblik bang waren om binnen te gaan. Zij kropen naar de deur en keken bevend door een reetje.
Hoe zou hij haar toch kunnen redden uit het spookhuis, uit de armoede en van den last der schande die haar drukte? Maar toen vielen zijn oogen op het kleine Madonnabeeldje boven het bed. De jonge signorina was dus een geloovige. Nu werd de geest vaardig over don Matteo. Hij voelde dat God hem gezonden had, om deze arme vrouw te redden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek