Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juni 2025
Daar had je alweer het oude spelletje aan den gang, en het werd op den duur zóó opvallend, dat de menschen in het dorp er over praatten en sommigen het zelfs wel eens waagden er bij meneer Cathoen over te zinspelen. Kostelijk was het dan om meneer Cathoen daarop te hooren antwoorden.
Maar nu werd hij overmoediger, en met zes van de meest roekelooze mannen van zijn compagnie, begon hij de voorbijgangers op den heirweg te berooven. Toen zijn kapitein dit echter hoorde, maakte hij dadelijk een einde aan dit gevaarlijke spelletje.
En Bernard kreeg er een indruk van alsof ze dat alleen maar verzonnen had om hem nog meer te vernederen door hem te dwingen mee te doen aan zoo'n tot idioot-wordens kinderachtig spelletje. Natuurlijk zou hij ook daarbij een gek figuur slaan. Dan zouden ze plezier hebben. 't Was een kwelling zoo'n avond.
Dat spelletje werd zoo dikwijls herhaald, tot wij een hevig gekraak hoorden, waardoor het ons allen duidelijk werd, dat zij gebroken was. »Stuk!» zei Bob. »Ja, stuk, Bobbertje!» zei Karel op leuken toon. »Daar heb je eer van.» »Laten we vluchten,» zei Pieter in grooten angst. »Als de baron komt en ziet, wat we gedaan hebben, zal het nog slecht met ons afloopen.»
Op een morgen, dat de heer in de kroeg trad, noodigde hij hem niet dadelijk uit, om een spelletje te kaarten. Hij schoof Gerard een glas wijn toe, en vroeg: "Zullen we eerst eens wat drinken?" "Waarom?" "Dan kun je beter met elkaar praten. Heb je gehoord, dat jan, die jou de leelijke poets heeft gebakken, een eigen boerderij gaat bouwen?" "Wat zeg je?"
Hij weet van geen uitscheiden. Als een kind, dat een mooi spelletje bedacht heeft, blijft hij doorzeulen op zijn toch eigenlijk zoo aardige stokpaardjes. Om dan opeens weer te komen met een nieuwe vondst en de vorige te vergeten, ons opnieuw te boeien en opnieuw te ergeren. Aan een sentimenteel verhaal knoopt hij een cynisch slot.
Het was geen gril en geen spelletje van hem, die overgang tot het handwerk. Hij zelf vond het heel gewoon om tot een ambacht terug te keeren; hij had zich immers altijd handwerksman gevoeld.
In dat spelletje werd hij gehinderd door een gedruisch aan de kamerdeur, alsof iemand haar opende, waarop hij plotseling naar het venster sprong, waardoor hij was binnengekomen en daaruit op de lijsten en gootpijpen, terwijl hij op drie beenen liep en mij in het vierde hield, totdat hij op een dak was geklauterd, dat vlak naast het onze was.
Ik woonde er ook een baseball-match bij. Dat ik de finesses van 't spel begreep, kan ik niet zeggen; 't leek mij een veredelde vorm van een onschuldig spelletje, dat wij op school "rounders" noemden.
"Gelukkig veel beter, maar Moeder is nog erg zwak, Jan." "Ze is zwaar ziek geweest, niet waar?" "Ja, ernstig ziek, maar zeg, jongens, we moesten nu eens een of ander spelletje doen. Eigenlijk heb ik net een gevoel, of ik...." "Of je ook ziek bent?" viel Jan Vos hem in de rede. "Ha, ha!" lachte Piet van Dril, "Dik ziek? Dat kun-je aan zijn dikken buik wel beter zien!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek