Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juli 2025
's Anderdaags vertelde hij Sander wat zijn kleinzoon hem gezegd had. Die jongen zal het ver brengen, meende de Speeker, ge moet hem leeren speeken. Ja, zei Snepvangers zonder overtuiging... Hij heeft gelijk over het huwelijk... Hij werd onderbroken door zijn vrouw die hem riep. Ik kom, antwoordde hij gedwee maar treuzelde nog even, hoe oud is Albertken? Zes jaar...
Ja, groot plezier, vriend Snepvangers, want als ge het boeksken leest, dan neem ik u niet meer mee... En ik zal u leeren visschen zooals ik u heb leeren speeken, omdat ik u genegen ben... Kom, laat ons nu een boterhammeken eten, want er is niks zoo slecht als nuchter te blijven in de dauw van den Polder! Maar de lijnen?
Ja, daar zitten zij achter glas... en ge ziet ze eten en permentelijk ademen want de luchtblaasjes broebelen boven het water uit. Achter glas. Snepvangers, visschen achter glas? Snepvangers, wij zijn goeie vrienden en 'k heb u leeren speeken met plezier, maar ge moet mij niks willen wijsmaken, betoogde Sander ongeloovig. Toch is het zoo, hield Snepvangers vol.
Dat kan wel, al ben ik er niet zeker van... soms tel ik de keeren dat ik speek, 't zijn cijfers, Snepvangers! Soms zie ik van alles in mijn speeksel, allemaal dingens om te lachen, want ik ben nooit triestig. Ik heb u al zoolang in 't oog gehouden, ik was bang dat het speeken een ziekte was!... Ik had het wel in de gaten, maar 't is geen ziekte, al zou dat wel kunnen bestaan; de speekziekte!
Snepvangers keek verstomd naar den talmenden, vergenoegden kousenvent. Deze lachte sluw en pinkoogde. Wat gaat er dan gebeuren, Sander? Ik ga uit visschen! Och anders niet, ontviel het den teleurgestelden Snepvangers. Ik ga uit visschen en zal dus niet speeken! Wel, wel toch! En ik ken iets van visschen!
Snepvangers stak de straat over en ging tegen de oude deurlijst leunen, van waar hij aandachtig het waterspel van Sander gadesloeg. Ge speekt toch zoo vreeselijk veel, Sander, oordeelde hij vol ontzetting, is dat van 't smooren? Bijlange, niet, Snepvangers, ik kan speeken zonder smooren... ik kan altijd speeken als ik aan de deur sta. Maar waarom dan toch, Sander? Omdat mij dat amuseert!
Hier ben ik nog liever dan aan mijn deur ... hier denk ik niet aan speeken ... ik denk aan mijn jonge jaren, want ik ben ook een boerken uit den Polder... Hier ben ik nog beter gezind dan thuis... Ja, het buitenleven, mijmerde Snepvangers, in een opwelling van oude herinneringen.
Amuseert u dat? Ja kolossaal... ik speek nooit in de goot, altijd op 't kantje van den trottoir. Wat de zegt! Ja, dat is zoo'n gewoonte en ge kunt niet gelooven hoe plezant het is!... ik doe het nu al jaren... en toen ik eens in mijn bed stak met flerecijn was ik ziek omdat ik niet speeken kon!... Ge zult te veel speeksel hebben, Sander.
Maar ik zou nog veel meer moeten speeken om het zoover te brengen, zuchtte Sander, en in den dag heb ik nog wat anders te doen. De volgende dagen kwam Snepvangers, zonder belet te vragen, leunen tegen den buitenkant der halfdeur. Zijn nieuwsgierigheid was nu bevredigd, maar de belangstelling bleef bestaan voor het onderhoudend spuwen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek