Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
Daar ging de sprookjesverteller, gelijk een bekend gezicht in sluimer komt en gaat; en het vage herinneringszien kwam als een knipoog meê, van dienzelfden man, den slangenbezweerder.... Avond aan avond had hij naar hem staan kijken, nooit kunnend scheiden van die markt; een bekend figuur met zijn tasch was hij er zelve geworden; tot in het late uur doolde hij er, wanneer het veld blond lag, wijl achter de heuvelen de zon zoo pracht-stil van de aarde wegboog.
't Was twaalf uur 's nachts toen ik op mijn veldbedje uit een lichten sluimer ontwaakte, doordat een ongewoon gedruisch tot mijn bewustzijn doordrong. De roeiers roeiden niet meer, zij bewogen zich dooreen en ik hoorde het ploffen van een anker in het water. We lagen stil voor Tobelo.
Sommigen van deze adellijke huizingen schijnen welhaast in diepen sluimer verzonken, wegschuilende in de schaduw hunner eeuwenheugende wouden, en, even als het betooverde paleis der Schoone Slaapster, wachtende op de herleving van haar blijde, schitterende, glorierijke jeugd.
"Voort, voort!" riep Lurgrave, toen hij door deze aanraking als uit een sluimer ontwaakte, met eene benaauwde stem, maar toch met inspanning van al zijne krachten: "voort, postillon! of ik sla u met eigen hand de hersens in." "Houd u kalm, wat ik u bidden mag," zei de doctor, "en verzwaar uw lijden niet! Tracht wat te rusten."
Het zuidewindje suist door zwarte twijgen, En kust het slapend dons der zangers teeder, De zilvren boomen wiegen heen en weder, En doen hun schaduw met hen mede nijgen, Een stille zwoelte komt uit de akkers stijgen, Een koele stilte daalt op donzen veder, De zilvren nacht-zon sprenkelt droomen neder, En lacht van liefde in eeuwig-lachend zwijgen: Mathilde, sluimer!
Ik zie den donkren nacht genaken, Dat gij uw oog voor eeuwig houdt geloken, Dan sluimert gij, maar kunt niet meer ontwaken: Dan zal de zode, die gij dekt, ú dekken, Dan zal geen zonnestraal uw lippen strooken, Geen lied van ’t woud u uit dien sluimer wekken.
Toen, in volkoomen nacht, als nauwelijks hoorbaar Londen omlaag nog maar fluisterend roerde als in sluimer, ver daarbooven, booven zijn dwalende nevels, onder de kalme sterren, plechtig en diep sprak de klok in de stilte: Pax Deï ... sprak het met God als alleen, in zeegening. Vreede allen zielen, vreede na zwoegen en drang, vreede als van hem wiens werk is voleindigd!
Diensvolgens mochten wij ons overtuigd houden, dat wij bij het krieken van den komenden dag den eersten aanstoot des vijands zouden doorstaan hebben. Alhoewel deze zekerheid wel van aard was om ons den slaap moeilijk te maken, waren de gekookte aardappelen niet zoohaast genuttigd, of allen legden zich ter aarde, en vielen, onder de vermoeidheid bezwijkend, in eenen zwaren sluimer.
Robrecht Sneloghe lag nog te bed. De ontsteltenis zijns gemoeds, tengevolge der afschuwelijke voorstellen van Burchard, had hem in het midden van den nacht langen tijd belet te slapen; maar eindelijk toch, onder de vermoeidheid bezwijkende, was hij in eenen loomen sluimer weggezonken.
Toch, wie weet, was die sluimer misschien voor haar, als voor het overige belgische land, eene weldaad: deze rust, volgende op zoo langdurige en heftige beroering, op zoo koortsachtige opwinding vaak, gaf gelegenheid om de uitgeputte krachten te herstellen en alzoo gereed te zijn, om, als de ure van het ontwaken sloeg, den nieuwen arbeid met frissche kracht en vurigen moed aan te vatten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek