Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 mei 2025
De kuiper sprak over San Sebastiaan, toen hij legionair in het oude Rome was en terwille van zijn geloof aan een paal werd vastgebonden om als mikpunt voor zijn kameraden te dienen. Na hem kwam de blinde zanger, die verhaalde hoe een vrome Romeinsche den martelaar vond, bloedend en doorboord met pijlen en hoe het haar gelukte hem opnieuw tot het leven te roepen.
Ze tort naar het terras en bleef er een oogenblik staren door de donkerte naar de boomen, die in eentonigen avondzang te ruischen stonden, op de mate van den gelijken wind. Ze werd naderhand Sebastiaan gewaar achter heur, en draaide zich omme. Gij? Ja.... Hij nam hare hand en drukte die en omving hare schouders, trage haar hoofd neerleggend op zijne borst.
Dit mocht eigenlijk niet, en als 't in 'n ander huis gebeurd was, zouden we zeker straf gekregen hebben, maar Rector zag wat door de vingers als 't bij Koremans gebeurde, om dien Sebastiaan, weet-je, en ook omdat-i weleens in z'n wagen naar stad reed en roomkaas kreeg. Ik was dol op dansen ... in dien tijd. Nu zou 't niet meer staan!
Ze had den moed niet daartoe: zoo onwetend en buiten alle leelijke verdenkingen zat daar Sebastiaan, en zijn gelaat had seffens zoo angstig een uitdrukking, dat ze een brutale uitlegging niet te boven kon. Ze wilde schipperen en toch tot een eigen direkte beschuldiging en geraakte ze niet. Ze zweeg een oogenblik. De woorden wisten niet tot eene oprechte verklaring saam te smelten.
Gij knaap, die mij aldoor te schande maakt! Sebastiaan, 'k heb u in dienst genomen, Ten deele, wijl ik mij een jonkman wensch, Die met verstand kan doen, wat ik hem opdraag, Want op dien lummel is geen staat te maken; Doch meest, wijl uw gelaat en uw manieren, Indien mijn zienerskunst mij niet bedriegt, Van goeden stand, geluk en trouw getuigen; Deswegen, weet dit, nam ik u in dienst.
Maar langs den muur slingerden zich guirlandes van steeneik, gevormd tot bogen en sterren, en rondom de ramen waren kransen gevlochten van de kleine witte rozen uit donna Elisa's tuin. Boven den ingang stond het beeld van San Sebastiaan, omlijst door leliën, en op den drempel lagen cypressetakken.
Weet ge niet of Sebastiaan nog lange zal wegblijven? Twalef honderd.... Wat brengt ge terug? Maar, moeder.... Wat hebt ge gekocht? Wacht even.... Ik heb gezeid: D
Ze bedaarde. Ze riep: Wel, moeder, onnoozele moeder! Ze wilde wegloopen, maar Goedele gebood dat ze blijven moest. Ze bleef. Ze lachte lijk een zottin en joepte met snokjes opwaarts. Ze gichelde bij poozen: Ikke?... Ikke?... Wel hemelsche deugd! mijn moederken!... Liefde voelen of andermans liefde ontvangen!... Bespottelijk, zoo'n idee!... Ik zegge 't u: stel u in ruste... Ik trouw met Sebastiaan.
Ze keek altemets naar een schitterende lichtvlek op den spiegel, en bleef er dan staren, alsof ze geerne zich geleidelijk liet wegvaren in gaande gepeinzen. Sebastiaan keerde zijne oogen naar heur. Ze voelde meteen den toets zijner blikken en was seffens verlegen, even glimlachend om vriendelijk te zijn.
Ze vroeg: Hebt ge daar wel zin in, vader, dat ik met Sebastiaan trouw? Ba ja.... Wenscht ge dat uit ganscher herte, vader? Hij hief zijn ronden kop omhooge en zijne oogen zeiden genoegzaam dat hij nooit daarover nagedacht had. Het was besloten: ze zou trouwen met Sebastiaan. Ursule had het zoo besloten. En Sebastiaan was geen kwaad aanbod ook. 't Is een brave jongen.... Dat is de zaak niet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek