United States or Seychelles ? Vote for the TOP Country of the Week !
Rondom hunne elkander ontmoetende, zoet herkennende liefdeblikken, was het veel laweide, want de paarden hinnikten, steigerend aan de vuisten der garsoenen, die ze bedwongen... De edelvrouwen riepen wi ende wacharme... De baroenen huldigden met lof ende prise Lancelot en Lionel. En de schoothondjes... o wat de schoothondjes razende keften! Toen klakte de dwerg met de zweep.
En zij dwongen den dwerg de eerste brug over te rijden, door den heeten wasem heen van het ziedende water. De garsoenen geleidden de twee paarden weg... De schoothondjes keften... Het was een laweide van grootst belang en nauwelijks kon zich verstaanbaar maken de Koning, die noodde hoffelijk Lancelot, Lionel, Gwinebant zijne gasten te zijn.
Er was gejuich van triomf aan alle ramen des burchts, over alle barbekanen. Maar de vele schoothondjes keften het hoogst, zonder zich te storen aan Koning Assentijns oude zenuwen.... Toen, van boven den hoogsten toren, galmde, brallende, koperen geschal, het signaal van den torenwachter. De lagere torenwachters galmden hem na. Allen keken uit, naar den weg. Een ridder naderde en vroeg toegang.
Wees gebenedijd, gij, die Gawein, mijn ridder, verloste! En zij boog diep en herhaaldelijk, beurende hare vlechten omhoog en alle de edelvrouwen volgden het voorbeeld van de princes. Terwijl de Koning dreigend riep: Jonkvrouwen en vrouwen, zoo gij niet uwe schoothondjes... Hij kon niet voltooien. Het laweide barstte los oorverdoovend.
En toen trad tusschen de edelvrouwen maar de Koning had streng bevolen alle de schoothondjes op te sluiten, om het plechtige instant niet te storen Ysabele naar buiten: zij was meende Gawein en Gwinebant meende het ook in haar witte kleed van sindaal met hare gouddraad-gelijke vlechten, een engel gelijk, zoo blank en zoo glanzend in dien den walm uitstralenden gelen gloed der toortijtsen en zij bedankte de ridders ook met hare eigene zoete sprake en toen zij bogen voor haar, ontroerde het in ieders binnenborst, omdat zij gevoelden gezworenen ridderplicht wel te zijn na gekomen en, met Sinte Marië's hulpe, zoo zoete princesse te hebben verlost met, te gelijker tijd, zoo vele bekoorlijke edelvrouwen...
Dat is de dwerg! zeide hij. Burchtzaten, opent den weg voor mijn schildpad! Hij keert terug tot Noordhumberland! Hij gaat konden Koning Clarioen van zijne Schandekarre! En Merlijn schaterde zóo, dat alle de baroenen ook schaterden. De, door de edelvrouwen heel lang stil en achterbaks gehoudene, schoothondjes ontsnapten, liepen toe op den schildpad, die weg kroop en keften.
En met den Koning en het hof zagen Gawein en Ysabele, terwijl der edelvrouwen vele schoothondjes op de barbekanen keften, een schandekar, gevoerd door een dwerg, gezeten op het lamoen en in de schandekar lag een half naakte ridder en kermde van pijn en ter zijde reden twee ridders, de ventalië op geslagen.... Van zoo verre over de elf grachten heen en door den stadigen wasem van de ziedende tooverrivier, waren de ridders niet dadelijk te herkennen; niet alleen wie in de kar lag, ook de beide ruiters schenen bleek en moê, wellicht meer uitgeput dan zij zouden van tweestrijd of veldslag geweest zijn.
Hieraan schrijft dan ook Plutarchus het zwak toe, dat sommigen hebben voor schoothondjes, apen of papegaaien: "Het beminnend beginsel," zegt hij, "dat in ons leeft, geen wettig voorwerp vindende, waar 't zich aan hechten kan, hecht zich aan dwaze en ijdele voorwerpen."
Hij hield de oogen gesloten, terwijl hem steunden zijn vrienden. Hij scheen uitgeput van de pijnen, geleden die nacht in de onzalige Kar. Toen hij de oogen opende, zag hij, tusschen tal van baroenen en vrouwen o hoe heur aller schoothondjes kef-kef-keften omrond eene jonkvrouw... Zoo blond, zoo blank, zoo goud van haar, zoo wit van kleed, dat zij een engel scheen...
Heftige ontroering doorvoer de tien ridders van Tafel-Ronde en met de baroenen van Endi drongen zij om Merlijn, terwijl de Koning Assentijn beval de mede ontroerde schoothondjes, die begonnen te keffen, zwijgen te doen: tal van pagiën grepen de keffertjes in de armen en spoedden er ijlings meê heen.
Woord Van De Dag