Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 oktober 2025
Zuinig zat ze te kijken, den mond vast-gesloten. "De liefde, zeg ik maar, voor alles," ging de rijke Scholte voort, "als er geen liefde is, kun je met geld ook al niets beginnen. Herbert en Johanna zullen een paar worden, al had hij ook geen geld." Eenige jaren later kon hij zijn woorden waar-maken, want Herbert's ouders wonnen een proces, doch ze verloren er hun spaarpenningen mede.
Scholte Roerd had toen men met het tweespan nabij de plaats des ongevals was gekomen terstond met het oog eens kenners, de fraaie Juno onderzocht. Nu hij het paard eens liet loopen, had het kootgewricht zich niet zooals zulks in den gezonden toestand het geval is teruggebogen, zoodat het welzeker verstuikt moest wezen.
Geld had geen macht, de wereld was als een weide, waarop men slechts kransen had te vlechten. Wie slecht was, mocht niet medespelen. Ineens begrepen zij het beiden, dat het maar een droom was. 't Leven was wreed, en moeder Christine had ook nog wat in te brengen! Scholte Lodink kwam met zijn plan voor den dag. Moeder Christine had gezegd, dat Albrecht even moedig was als Herbert.
Johanna viel den kranigen ruiter om den hals. "En 't zal over een paar dagen bruiloft zijn," schreeuwde de gelukkige vader, "en ik zal een horlepiep dansen, zooals alleen een soldaat het kan." "Heeft ze je niet geraakt?" vroeg Johanna bezorgd. "Een lichte schram en dan heeft ze me nog wat nagegooid." "Nagegooid?" zeide Scholte. "Laat eens kijken." Ze gingen naar 't erf Herbert lachte.
Dit alles vond de oude Scholte gelukkig voor den jongen man. Maar niet voor niets was hij soldaat geweest: hij bewonderde Herbert om zijn moed. Johanna schoof iets naderbij, om beter te kunnen hooren. Albrecht had den mond wijd-open van verbazing. Moeder Christine schoof onrustig op haar stoel. Ja, wat had de drommelsche jongen gedaan? Teeder werd Lodink's stem.
Doch beboeting werd door velen nauwelijks onder de ernstige belemmeringen der gewetensvrijheid gerekend. De dienst te Loosdrecht zou des avonds laat gehouden worden. Ten einde zoo weinig mogelijk de aandacht te trekken kwam Scholte tegen het vallen van den avond niet te voet in het dorp terug; een der broederen bracht hem in een schuitje derwaarts.
As belooning veur zien rekenderij stopte zien moeder hum in 't washok en toe zee ze tegen mij: »ie hebt mij verofgrondeerd Berend, umdat ie as paljas speult veur de Scholte, die oe toch niks telt.
En toe dacht ik zoo op ees an de scholte en an de motte, die 'k wat veur zul zingen, en an de vosse-jagt. »Apperoppo zee ik vangt ze der nog wel is wat?" »Och man! dat geet slecht, de menschen wilt de kerke neet meer in!"
Was zijn paard oud? In den meester was moed, in het dier angst. Vooruit .... Hij voelde al even haar klauwen langs den nek schrammend toen hij 't erf van Lodink's hoeve op-reed. Een hard voorwerp suisde hem na. De witte wive holde naar den kuil terug. "Hoezee!" riep de Scholte. Moeder Christine zeide niets haar voorhoofd bestond alleen maar uit rimpels.
Ten einde alle moeite te voorkomen werd aan den burgemeester kennis gegeven van zijn tijdelijk verblijf te Loosdrecht. Des Zondagsmorgens zeer vroeg begaf dominee Scholte zich met zijn gastheer te voet naar 's Graveland, waar hij den ochtenddienst leiden zou. In dat Noord-Hollandsche dorp had men van inkwartiering geen last; alleen was er kans dat hij er boete oploopen zou.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek