Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
Ik, door een gevoel van droefheid aangegrepen bij het gepeins, dat zij tot eene rijke familie behoort, neem den hoed werktuiglijk af, wanneer zij reeds voor mijne oogen onzichtbaar is geworden.... Erken, oom lief, dat dit alles buitengewoon is, dat er iets moet zijn, dat ons immer na lange scheiding weder op dezelfde plaats brengt, opdat wij elkander niet zouden vergeten.
Bij den een denkt ge: »Ik wilde, dat ik in dien man, in die vrouw, in dat kind iets kon overgieten uit mijn eigen hart.« En bij anderen, die ge benijdt: »Ik wilde om wat liefs, dat in mij mocht blinken, wat als sieraad blinkt in hen.« Die scheiding bestaat eenmaal. Die grenslijn loopt door alle volk en door elken kring.
»En toch geef ik u mijne schoone Nitetis mede. Tachot is zoo teer en zwak, dat zij de vermoeienissen van de reis en de smart der scheiding nauwelijks zou kunnen doorstaan. Handelde ik naar de inspraak van mijn hart, zoo behield ik ook Nitetis bij mij. Maar Egypte heeft behoefte aan vrede, en ik was koning eer ik vader werd!"
Pas op straat gekomen, zag ik jongelui, mannen met baarden zelfs, die in elkaârs armen vielen en daarbij elkander op den rug sloegen. Bloedverwanten zeker, die elkaâr na lange scheiding weerzien? Nee, dit is de manier, waarop men elkander begroet in Brazilië, en die menschen hebben mogelijk een uur te voren elkander nog gesproken. De omhelzing vervangt er onzen banalen handdruk.
Gedurende de scheiding was hij echter een rivier opgevaren, had daar drie weken vertoefd en er door handel met de inboorlingen een groote hoeveelheid goud gekregen. Men zegt, dat hij de eene helft er van voor zich zelf hield, en de andere onder de zeelieden verdeelde, om hun het stilzwijgen op te leggen. In den avond van den 9en gingen de schepen gezamenlijk onder zeil.
En zou 't dan zoo kunnen gaan met alle vriendschap, vriendschap die toch óók liefde was?.... Met liefde ook?.... Zou 't altijd zoo gaan misschien, dat menschen als ze 'n poosje samen zijn weer verlangen naar scheiding?.... Er was iets in hem, dat zei, dat 't zoo ging altijd.... Wel triestig was 't!.... Zoo dacht droomerig Bernard achter zijn gewoon opgewekt gepraat om.
Hij was alleen in een vreemd huis en wij weten allen, hoe verlaten en neerslachtig zelfs de moedigsten van ons zich onder zulke omstandigheden soms voelen. De jongen had geen vrienden, waar hij om gaf, of die om hem gaven. In zijn hart heerschte geen droefheid om een scheiding, nog versch in 't geheugen; geen gedachte aan het afzijn van een lief gelaat bezwaarde zijn borst.
Doordrongen van het besef steeds de ware belangen der menschheid op het oog te hebben, beschouwde hij kritiek op zijn doen en laten eerder als een aanval op zijn ideaal, dan als een poging hem in zijn streven door goeden raad bij te staan. Hij heeft geen scheiding getrokken tusschen leven en ideaal, tusschen droom en werkelijkheid.
Door deze laatste twee punten werd de scheiding van de Vrij-antirevolutionairen volkomen, maar zij legden niet de minste vijandige gezindheid aan den dag tegen de partij die zij hadden verlaten. Zij beweerden zelfs, niet te zullen weigeren bij gelegenheid een candidaat van de richting »Kuyper" te zullen steunen. En inderdaad is dit gebleken.
Ik wist wel dat ik eens in Bunschoten, niet lang buiten de Scheiding blijven zou; ik mocht dus toen nog niet vragen.... maar nu... ik heb het uit een brief van vader gelezen.... en God gedankt.... toen kwam er weer hoop in mijn hart...! o Laat me niet zonder antwoord!" "Wat zal vader..." was het eenige, dat het meisje zeggen kon. "Vader Huiskamp, meen je?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek