Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 oktober 2025
Padre Salvi nam 't echter niet als scherts op; zijn blik schitterde even toen hij teruggaf: "Meneer de alférez zal wel weten dat ik 't niet ben die dezer dagen wint of verliest!" De alférez lachte gedwongen en deed alsof hij de steek niet gevoeld had. In de andere feesttent aten de kinderen, voorgezeten door hun onderwijzer.
"Een pracht, een reuzen-preek!" zei de notaris. "Heerlijk, diepzinnig!" voegde de correspondent eraan toe. "Om zooveel te kunnen spreken, moet men longen hebben zooals hij", merkte Padre Manuel Martin op. De Augustijner erkende alleen de kracht van zijn longen. "En zijn gemakkelijkheid van zich uit te drukken," liet Padre Salvi volgen.
Als dan de koster de boete kwam betalen, die de pastoor hem wegens afwezigheid opgelegd had, verklaarde hij 't geval. Padre Salvi hoorde hem zwijgend aan, hield het geld, en liet dadelijk zijn geiten en lammetjes los, om ze te laten weiden in den tuin van den alférez, terwijl hij een onderwerp overpeinsde voor een nieuwe preek, die nog veel langer en stichtelijker was dan te voren.
Telkenmale dat deze schandalen ter oore kwamen van Padre Salvi, lachte deze even en sloeg een kruis, waarna hij een Onze Vader bad. Ze scholden hem voor huichelaar, oproerling, vrek, en Padre Salvi lachte dan weer witjes en bad nog meer. Om hem te "pesten" verbood de krijgsman, opgezet door zijn vrouw, het wandelen na negen uur in den avond.
"Nee, dat 's ook een geheim, maar ik zal 't je wel onder vier oogen zeggen, als de heeren me veroorloven." "Wel, natuurlijk, natuurlijk! Dat ontbrak er nog maar aan!" zei padre Salvi. Sinang nam Crisóstomo mee naar 't eene uiteinde van de zaal: zij was in de wolken dat ze een geheim zou hooren. "Zeg me nu 's, vriendinnetje," vroeg Ibarra, "is Maria boos op me?"
Wanneer de warme maanden komen, gaan we ergens anders heen." Fray Salvi glimlachte. Ze begonnen over onverschillige dingen te praten, over 't weer, over 't dorp, over 't feest. Maria Clara zocht een voorwendsel om heen te gaan, en verwijderde zich.
Zijn kok zag hem met het uur afvallen en beklaagde zich over de geringe eer die hij zijn gerechten bewees. Doch wat het meest de praatjes gaande maakte, was het feit dat men 's nachts in 't klooster meer dan twee lichten kon zien, terwijl Padre Salvi op bezoek was bij een partikulier... in 't huis van Maria Clara!
Hij groette Capitán Tiago vriendelijk deze wist niet of hij lachen of schreien moest en Linares met een diepe buiging met het hoofd. Fray Salvi stond op, en gaf hem zoo hartelijk de hand, dat Ibarra een blik van verbazing niet kon bedwingen. "Verwonder u niet," zeide Fray Salvi, "ik was net bezig u te prijzen." Ibarra dankte, en trad op Sinang toe.
Toen men bezig was het tweede ontbijt te gebruiken, kwam Padre Salvi, en het echtpaar, dat hem reeds kende, stelde hem den jongen Linares met al zijn titels voor, zoodat deze bloosde. Men sprak natuurlijk over Maria Clara. Het jongemeisje rustte en sliep. Men sprak over de reis.
"Naar de provincie Tabayas," antwoordde deze achteloos. "Wie 't ook erg spijten zal is Maria, wanneer ze 't hoort", zeide Capitán Tiago. "ze houdt van hem, alsof 't haar vader was." Fray Salvi keek hem schuin aan. "Ik geloof, pater", ging Capitán Tiago voort, "dat deze heele ziekte komt van de narigheid die ze op den feestdag gehad heeft."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek