Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 oktober 2025
"Als de man aan 't bewind een stommeling is... zeg me hoe 't met je hoofd staat, en ik zal je zeggen wie je vader is! Maar u zult 's zien, als de vrienden elkaar vooruithelpen: de bladen vragen bijna om een bisschopsmijter voor Padre Salvi." "En hij krijgt 'm! En lekker ook!" "Denk je dat?" "Dacht je van niet? Ze geven die tegenwoordig voor allerlei dingen.
Maar dat hangt van hem af... en intusschen wensch ik, dat God de gezondheid van uwe weleerwaarden moge behoeden!" De geestelijken namen afscheid. "Nu, of 't van hem af zal hangen!" mompelde Padre Salvi onder 't heengaan. "We zullen 's zien wie 't eerst de reis zal maken!" voegde een andere Franciskaan er aan toe. "Ik ga nu dadelijk weg!" zeide Padre Sibyla spijtig.
Maria Clara bespeurde den lijvigen omtrek van Padre Dámaso naast het onberispelijk "silhouet" van Padre Sibyla. Roerloos op zijn plaats zat de geheimzinnige, zwijgende Padre Salvi. "Hij is verdrietig!" merkte Sinang op; "hij bedenkt hoeveel hem al die bezoekers kosten zullen. Maar je zult zien dat hij ze niet betaalt, maar de kosters. Zijn logés eten altijd bij een ander."
Het jongmensch, dat geen Grieksch verstond, werd door hem uitgeleid, en zijn gezicht straalde nu van voldoening. Fray Sibyla ging 't eerst binnen; daarna kwamen Padre Salvi, Padre Manuel Martin en de andere monniken. Ze groetten nederig, behalve Padre Sibyla, die zelfs in zijn buiging een zeker meerderheidsvertoon bewaarde. Padre Salvi daarentegen boog als een knipmes.
Amen! Leve Salvi! Leve!" In een ander klooster was het weer anders. "Zie je wel. Dat is nu een leerling van de Jezuïeten: van 't Ateneo gaan de opstandelingen uit!" zeide daar een fraile. "En godloochenaars." "Ik heb 't wel gezegd: de Jezuïeten storten 't land in 't ongeluk, bederven de jeugd; maar men duldt ze, omdat ze wat krabbels op een papier zetten, wanneer er aardbeving is..."
Padre Salvi zag van zijn schuilplaats Maria Clara, Victoria en Sinang door de beek loopen. Alle drie keken met aandacht naar de oppervlakte van het water, om naar 't geheimzinnig reiger-nest te zoeken. Ze liepen tot de knieën in 't water. De ruime plooien van hun badkleedjes verrieden de bevallige lijnen van hun beenen.
Padre Salvi was niet naar bed gegaan. Staande, het voorhoofd steunend tegen de jaloezieën, keek hij naar het plein, onbeweeglijk, terwijl hij nu en dan een gesmoorde zucht slaakte. Als het licht van zijn lamp niet zoo schaarsch geweest was, zou men wellicht hebben kunnen zien, dat zijn oogen zich met tranen vulden. Zoo wachtte hij bijna een uur door.
"Vreeselijke tijden, de menschheid gaat achteruit!" mompelde Capitán Basilio, terwijl hij aan 't verleden dacht. "Je zult 's zien: den dag volgende op jouw vertrek vonden ze den hoofdkoster opgehangen aan de zoldering van zijn huis. Padre Salvi was erg naar over zijn dood, en nam al zijn papieren in beslag.
"Ik kan niet toelaten dat mijn schutting vernield wordt, ik schiet erop, als hij terugkomt!" "Dat wil zeggen, als u tijd van leven heeft tot morgen!" zeide de pastoor hijgend, en zich naar het voorvertrek richtend. "Wat? Gelooft u dat die lamstraal mij dood zal maken? Ik schop hem naar de andere wereld!" Padre Salvi deinsde een schrede terug, en keek instinktmatig naar den voet van den alférez.
Na de mis gingen we weder gezamenlijk met de aanzienlijken van het dorp en andere voorname personen naar het "klooster", waar we uitnemend werden onthaald met de hoffelijkheid, voorkomendheid en kwistige gastvrijheid welke den wel-eerwaarden pater Fray Salvi kenmerken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek