Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 november 2025
Die kromme sabel alleen was de zonde waard. Tweede tafereel. Hm ... scabreus! Nu ja, maar niet voor Wouter, die in z'n onnoozelheid geen gewicht hechtte aan al de zonderling opgesierde juffrouwen op de plaat. Hoofdzaak was dat er dapper gegeten en gedronken werd, en 't gezelschap scheen eensgezind, want dat eene meisje in glimmend satyn, hing allervriendelykst over den schouder van den verlorene.
Toch reden we door een liefelijk dal met goede wegen; toen het enger werd en de bergen dichter naar de rivier drongen, hingen de bloeiende rhododendrons boven ons hoofd en vormden een troonhemel, en wilde azalea's bedekten de weiden, die op de steile hellingen lagen. Nu hebben we werk voor onzen Kozak, die eindelijk zijn sabel eens kan gebruiken.
God alleen weet wanneer ik terug zal keeren! 't Is nu bijna een jaar dat ik niets liever zou wenschen dan de sabel in de scheede te steken, maar ik kan het niet. Nu ik evenwel toch gedwongen ben aan den oorlog deel te nemen, wil ik nog liever naar Turkije gaan dan hier blijven, hetgeen ik dan ook vorst Sergius Dmitrijewitsch gevraagd heb.
Voorzichtig voortgaande en den sabel in de hand houdende, naderde hij het van bloemen omgeven terras, dat naar den tuin voerde. Anna zat alleen in de veranda; zij wachtte op de terugkomst van haar zoontje, die uit wandelen gegaan en door den regen overvallen geworden was. Zij had een knecht en een dienstmeisje uitgezonden om hem te zoeken en naar huis te brengen.
Zijne letterkundige uitingen waren toen ten tijde niet sympathiek aan Christelijk Spanje, dat, zooals wij later zullen zien, alles wat Saraceensch was haatte, totdat de strijd tusschen 't zwaard en de kromme sabel was uitgevochten.
De vrouw van den goeverneur moet gij weten, onderhield zich met mij en vroeg mij over den Kaukasus, en allerlei meer... wat ik al niet weten moest... Zij bekeken mijn gouden sabel, alsof het een rariteit was; zij vroegen mij, waarvoor ik die sabel had gekregen, en waarvoor St. Anna, en waarvoor Wladimir; en ik ging maar vertellen... Wat?
De ongelukkige monarch beveelt zijn hovelingen, de jonge prinses te gaan opzoeken. Juist toen zij gaan vertrekken, verschijnt een gezantschap van Moros, die ook mede willen gaan om de prinses te zoeken; men beleedigt elkander: het komt tot scheldwoorden en uitdagingen: de gezanten en de hovelingen vechten, al dansende, met de sabel in de vuist.
Ze hadden eenige oogenblikken zoo gezeten, en Rob was juist van plan zijn reisgenoot een wandeling door de stad voor te stellen, toen hij naast zich het gekletter van een sabel en het rinkelen van gespoorde voeten hoorde, terwijl een ruw verschoven stoel onzacht zijn arm raakte. Hij keek op, en zag twee heeren, die hij onmiddellijk als den Hertog van Bora en Graaf Radzivil herkende.
De gastvrouw vraagt aan een officier of hij zijn sabel niet wil afleggen. Wordt de heer voorgesteld, dan maakt hij een buiging: bij het weggaan kan men elkaar de hand reiken. Hij wacht echter, totdat de dame hem haar hand toesteekt; de jongere heer wacht, tot de oudere dit doet, de jonge dame tot de oudere dame haar de hand reikt.
Ik kan geen verstandig woord aan hem kwijt raken en we hebben z'n sabel al moeten wegmoffelen, want hij wou z'n eigen tekortdoen." "Zoo, zoo! Goed. Ga maar vooruit, sergeant! Ik kom bij je." Sergeant, na militair saluut, verdween. De burgemeester schoot zijn winterjas aan, want het was een koud dagje in Maart, en ging de kamer uit.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek