Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 november 2025
Het duurde een dag of acht, Toen werd op haar verlangen Een groote visch gebracht, Zoo pas in zee gevangen. Maar sidderend zonk ze neer, Want reeds met de eerste snee, Vond zij haar ring toen weder Laatst geworpen in de zee. Daar treedt een dienstknecht in, Uw schepen zijn verloren, De zee zwelgt alles in Gods wraak rust op Stavoren, Een andere knecht snelt binnen En biedt een brief haar aan.
Ten zeerste getroffen door dit vriendelijk hulpbetoon, nam Iwein den ring van de jonkvrouw aan, die daarop verdween zooals zij gekomen was. Spoedig daarop hoorde onze held verwarde kreten uit het slot tot zich doordringen, die naderbij schenen te komen en het duurde niet lang of de valpoort werd op ruwe wijze geopend om een leger van ridders en lansknechten door te laten.
Dat was de zegepraal van de liefde over het noodlot, dat zijn werk begonnen was op het oogenblik, dat Siegfried en Brunhilde elkander leerden kennen, elkander den ring aan den vinger gaven, en dat hun joeg door lijdensdagen, d. i. verlangensdagen, naar dien grooten, nooit eindigenden Dag van onafscheidelijke vereeniging.
De donna gaf den krans en den ring aan den nieuwen echtgenoot terug, deed zich dien uit den beker aan en zette zich den krans op gezonden door Saladin en van daar gingen zij met bruiloftspraal naar het huis van messer Torello en daar bekeken hem al de troostelooze vrienden, verwanten en burgers als een wonder en hielden een lang en vroolijk feest.
Francis was doodsbleek geworden, toen zij de oogen van Lisette ontmoette; op eens rukte zij zich los en vroeg: "Waarom wilt gij dat weten? Heb ik u ooit gevraagd, wie u dien gouden ring gaf, dien gij daar straks in den tuin zoo vurig gekust hebt? Ja, ja, ik heb het wel gezien," lachte zij, "kan ik ook niet in 't geheim een liefste hebben?
»Die meening zou ik niet durven koesteren." »Om het even. Leg dezen ring maar vooreerst ter zijde, mijnheer Benett, en laat mij wat anders zien." »Armbanden of kettingen, mijnheer Hog?" »Zoo wat van alles, mijnheer Benett, als gij zoo vriendelijk wilt zijn. Zoo wat van alles. O!.... wat is dit hier?" »Wat bedoelt gij?" »Hier dit, mijnheer Benett."
Uit de woede van den Hertog begreep ik wat ik weten wilde, namelijk dat Elizabeth den ring nog bezit, dat Bora de inscriptie door het een of ander toeval gelezen heeft, dat hij heeft willen weten, wie de gever was en zich boos heeft gemaakt toen Elizabeth hem dat niet wilde vertellen. En je begrijpt, dat ik uit dit alles conclusies kon trekken, die me niet onaangenaam zijn."
Ik droomde niet dat ik hier nog eens met jou zou komen, met JOU!" "En dat je bokskampioen zoudt zijn er bij," voegde zij er achter. "Neen; daar dacht ik in 't geheel niet aan. Vader had mij altijd gezegd, dat ik het worden zou, dus ik beschouwde het als zeker. Je ziet, hij was heel wijs. Hij was een groot man." "Maar hij heeft niet gedacht, dat je weer uit den ring zou gaan." "Dat weet ik niet.
Eensklaps stond hij stil. Eenige schreden voor hem, in den hollen weg, op het punt waar de hoop dooden eindigde, kwam uit dien stapel menschen en paarden een open hand te voorschijn, die door de maan beschenen werd. Aan een vinger van die hand zat iets dat glinsterde, een gouden ring. De man bukte, bleef een oogenblik gebogen, en toen hij zich oprichtte was aan de hand geen ring meer.
Ja, wat nog meer zegt en wat waarlijk buitengewoon mag genoemd worden, hij verwierp ons aanbod om hem het halssnoer, de oorbellen en de kandelaar af te geven. Hij weigerde zelfs mijn ring aan te nemen, misschien omdat hij zich voor het gezelschap schaamde. Kort en goed, hij was niet te vermurwen. Hij gebood mijn makkers de wapenen af te geven en liet ons allen naar de stadsgevangenis brengen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek