Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 november 2025
De heraut deelde het besluit des Grootmeesters aan Rebekka mede, die het hoofd onderdanig boog, de armen kruiste, en naar den hemel ziende, die hulp van boven scheen te verwachten, welke zij zich van de menschen nauwelijks meer beloven durfde.
"Ge zoudt u daardoor zelf benadeelen, edele ridder," hernam Rebekka; en zijn vurig verlangen begrijpende, voegde ze er op vasten toon bij: "Ik zelf zal achter de traliën gaan staan, en u, zoo goed ik kan, verhalen wat er buiten omgaat."
Het eenige venster zag uit op een kleine ruimte met eene borstwering, die Rebekka, op het eerste gezicht, eenige hoop op redding gaf; maar zij bevond weldra, dat die in geene verbinding stond met eenig ander gedeelte der vestingwerken, daar het een soort van balkon was, door een muurtje met schietgaten versterkt, waarop eenige boogschutters konden geplaatst worden, om het torentje te verdedigen, en den muur aan dien kant van het kasteel te bestrijken.
"Denk er zoo niet over, vader," zei Rebekka; "wij hebben van onze zijde ook vele voordeelen. Deze Heidenen, welke wreede onderdrukkers ze ook zijn, hangen van den anderen kant ook af van de kinderen van Sion, die zij verachten en vervolgen.
Zij wendde het hoofd van het venster weg, alsof zij niet meer in staat was zulk een verschrikkelijk gezicht te verdragen. "Zie nog eens naar buiten, Rebekka," zei Ivanhoe, die de reden waarom zij hare plaats verlaten had, verkeerd uitlegde; "het schieten moet eenigszins opgehouden hebben, daar zij nu handgemeen zijn. Zie nog eens naar buiten; er is nu minder gevaar bij."
"Wat wilt gij dan van mij," vroeg Rebekka, "zoo het mijn rijkdom niet is? Wij kunnen niets met elkander gemeen hebben; gij zijt een Christen, ik een Jodin. Onze vereeniging zou strijdig zijn met de wetten van de Kerk zoowel als met die van de Synagoge." "Dat zou ze wezenlijk zijn," hernam de Tempelier lachende; "eene Jodin trouwen? Despardieux! Neen, al was zij ook de Koningin van Scheba.
"Ik geef niet om deze rampen," zei Rebekka, bevreesd om den woesten ridder te vertoornen, en toch even vast besloten zijne liefde niet te dulden, en niet eens te veinzen ze te dulden. "Wees man, wees Christen!
"Het is waar, mijne beste, mijne verstandige Rebekka! laat ons van hier gaan; laat ons van hier gaan! Hij zal geld noodig hebben, want hij is pas uit Palestina teruggekeerd, en, gelijk men zegt, uit de gevangenis; en zoo hij eenig voorwendsel noodig heeft het te vorderen, dan kan hij zulks vinden in mijn verkeer met zijn broeder Jan. Kom, kom, laat ons gaan!"
Wat van de schoone Jonkvrouw," hij hield op, alsof hij Rowena's naam niet in het huis van een Jood uitspreken wilde, "van haar, meen ik, die tot Koningin van het toernooi benoemd werd?" "En die door u, heer ridder, uitgekozen werd om die waardigheid te bekleeden, met een oordeel, dat evenzeer bewonderd werd als uwe dapperheid," hervatte Rebekka.
"Mij aan mijn lot onderwerpen!" riep Rebekka, "Heilige Hemel! aan welk lot? uw godsdienst omhelzen!.... en welke godsdienst kan het zijn, dien zulk een booswicht in zijn hart koestert? Gij, de dapperste der Tempeliers! Valsche ridder! Meineedige Priester! Ik veracht u, ik trotseer u! De God van Abraham heeft één uitweg voor Zijn dochter geopend, zelfs uit dezen doolhof van schande!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek