United States or Barbados ? Vote for the TOP Country of the Week !


De Raadpensionaris was ditmaal zeer voldaan over zijn kweekeling en wilde vertrekken. "Een oogenblik, mijnheer De Witt," zeide de Prins. "Ik had U nog wat te verzoeken." "Iets te verzoeken. Indien het in mijne macht staat, zal het mij genoegen doen, U uw verzoek toe te staan." "Reeds vooraf bedankt voor uwe goedwilligheid," hernam de Prins.

De Witt steeg uit de karos en werd vervangen door den Heer van Zuijlestein, die naar het Huis ten Bosch zou mederijden. "Niet te doorgronden, een raadsel is die knaap, ook voor mij!" bromde de Raadpensionaris tusschen de tanden. "Intusschen hij is nu reeds in zijn zestiende jaar, en 't zal niet lang meer duren, of hij kan mij gevaarlijk worden. Daar is maar één middel om dat te verhoeden.

"Ik ben ook Uwer Edelheid dankbaar voor de goede opinie, die zij van mij koestert en ik wensch niets liever, dan mijn best te doen om aan de verwachtingen, die Uwe Edelheid en de heeren Staten van mij voeden, in allen deele te beantwoorden." "Hoe gaat het tegenwoordig met de arithmetica?" hernam De Witt. "Begint Uwe Hoogheid daarin wat meer smaak te krijgen?" "Ach mijnheer de Raadpensionaris!

"Aha! dan ben jij dat onverschrokken kereltje, dat op den huize te Hondsholredijk bijna van den stijger viel." "Dezelfde. Doch hoe kan Uwe Edelheid dat weten?" "Ik was met den heer Raadpensionaris en Zijne Hoogheid den Prins getuige van je val en je koenheid." "Zijne Hoogheid de Prins!" hernam Pieter. "O, ik had het geluk, dien te spreken.

"De Raadpensionaris bevindt zich, zoo ver mij bewust is, gezond en wel. Zijne edelheid zal u waarschijnlijk wel met een bezoek honoreeren, als hij verneemt, dat gij hier zijt." De Heer Van Zuijlestein trad op dit oogenblik de kamer binnen. Ik vrees echter, mijne lezers te vervelen, met al de gesprekken mede te deelen die er gevoerd werden.

"Ik verzoek u, mijnheer de Raadpensionaris," zeide de Prins kalm, maar met fonkelende oogen, "Hunnen Edel-Groot-Mogenden mijn dank te brengen voor hunne goedheid, en hun te verzekeren, dat ik alle pogingen zal aanwenden, om mij die goedheid zooveel mogelijk waardig te maken." "Zulke gevoelens vereeren den afstammeling van den grooten Zwijger," zeide De Witt.

En geen wonder; want een paar hooggeplaatste personages, ook leden der buurt, zullen de maaltijden bijwonen: Prins Willem Hendrik en de Raadpensionaris Johan de Witt met zijne echtgenoote Wendela, de dochter van den Amsterdamschen burgemeester Bicker. "Door zijn kok?" hoor ik u vragen. Welzeker, de vijftienjarige knaap houdt er reeds een heele hofhouding op na.

Ja, zoover ging men, dat een dronken Duitscher den Heer Jacob de Witt, den vader van den Raadpensionaris, aanviel en hem dreigde, "dat men hem wel zou leeren, om den Prins tegen te spreken." Het was jammer, dat onze betooning van gehechtheid aan Uwe Hoogheid zulke gevolgen had. Wij jongens hadden dat geenszins bedoeld." Met genoegen had de Prins naar het verhaal van zijn kamerdienaar geluisterd.

Hij verzocht echter van de aanneming verschoond te blijven, maar eindelijk bezweek hij voor het aanhouden van den Raadpensionaris Jan de Witt, en werd het ambt door hem aanvaard. Kort daarop volgde de vrede met Engeland.

En ongelukkig viel het niet te ontkennen, dat dit ontslag een gevolg was geweest van een twist tusschen hem en De Ruyter, waarbij deze misschien voor 't eerst en 't laatst van zijn leven zich tot harde en onbillijke beschuldigingen tegen een medebevelhebber had laten verleiden . Was het vreemd, dat De Ruyters gedrag in deze zaak door de vrienden van Tromp, en door de Prinsgezinden in 't algemeen, in het ongunstigste daglicht was gesteld, en nieuw voedsel gegeven had aan het beweren, dat hij in alles met den Raadpensionaris dacht en handelde?