Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
"Ongelukkige, ik moest je laten doodschieten! Wat let me of 't gebeurt nog!" Toen stiet hij hem weder terug naar zijn plaats. "En jelui! Ik weet het wel. Jelui wilt terug naar Parijs, naar de pret en de meiden! Maar past op, of ik houd je onder de wapens tot je tachtigste jaar toe."
Zoo lag ons Bobje te denken en te mijmeren en van pret wreef hij zich de handen. Maar als hij geweten had, dat de Veer op dat oogenblik heel voorzichtig, ja zelfs onhoorbaar naar buiten sloop en voetje voor voetje zich naar den waterkant begaf, wat zou hij vlug uit zijn schuilhoek te voorschijn gesprongen en op de vlucht geslagen zijn!
Toen vluchtte zij van het tooneel, en het was alsof de groote Etna schudde van 't lachen en de zee glinsterde van pret. Maar het werd al erger en erger. Ze hadden zoo gelachen, de armen, zoo gelachen als nooit tevoren, en zij wilden haar nog éénmaal hooren. Zij riepen haar terug. "Bravo! Bis! Da capo!" Zulk een genoegen konden zij zich niet laten ontgaan.
"Geef hem zijn portie, Jan!" "Flap!" Daar kreeg Klaas den tweeden, ditmaal tegen zijne muts, die hem van het hoofd vloog, tot groote pret van de jongens, die in het rond sprongen van pleizier. Want zij hielden niet erg van Klaas. Maar Klaas werd nu toch woedend, en hij vergat zijne vrees.
Er wordt niet bij verteld, of het jonge meisje den troost aanvaardde. Ontmoeting op straat. De mooie ruiter. Teleurstellend déjeûner. Vader Kick. Zoodra ze getrouwd is, na de uitbundige pret van de bruiloft, bergt de boerin in de laden alle kleine sieraden en snuisterijen, waar zij zoo op gesteld was als jong meisje.
Fred lachte, toen ik van Jo sprak, en zond zijn "onderdanige groeten aan den grooten hoed." Geen van beiden had Kamp Laurence en de pret, die wij daar hadden, vergeten. Wat een eeuw schijnt dat al geleden, hè? Tante tikt al voor de derde maal tegen den muur, dus ik moet eindigen.
Hij had er groote, stille pret in, als in een onuitputtelijke bron van joligheid, die hij voortdurend in zichzelf droeg; en zijn handjes en gezicht waren nat en zwart als van een wroetend modderbeestje.
In razende vaart gingen zij, de eene helling af en een heel eind de andere op, en ook van af het hotelletje werd er in tegenovergestelde richting gegleden, zoodat de twee partijen ieder een kant van den weg hielden en elkaar zoo vlug als sneltreinen passeerden, wel niet zonder eenig gevaar voor botsing, maar in dolle, uitgelaten pret.
"Juist, juist," zei Flipsen met een onmerkbaar lachje om zijne lippen. "Nu jongens, zoekt maar goed. Er zal hier of daar nog wel wat te vinden zijn." Hij liet de jongens staan en ging naar huis. Maar hij lachte inwendig van pret, want hij twijfelde niet, of hij was thans de daders wel degelijk op het spoor. "De pottenschipper," mompelde hij tusschen de tanden.
Neen, Sarcany antwoordde niet, daarin had Silas Toronthal volkomen gelijk. "O, gevloekt zij de dag, waarop ik u leerde kennen, Sarcany, de dag, toen ik uwe diensten verzocht!" De Siciliaan grinnikte van de pret. Het gesprek werd nu eerst interessant voor hem. "Ik zou niet zoo diep gevallen zijn, als ik thans ben!" ging de bankier kermend voort.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek