Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
"Ja tante," zei Elsje zacht. Zij stond met een ernstig gezicht naar den dansmeester te kijken, die zich bereid had verklaard haar een weinig dansles te geven, opdat ze niet geheel onbeslagen op het ijs zou komen ter gelegenheid van de partij van Cécile. De eerste les zou thans een aanvang nemen in de leerkamer, terwijl Miss Piper het toeschouwend publiek zou uitmaken.
Van 't najaar zullen we dus een aanvang maken met je goede privaatlessen te laten geven voor je gezondheid is het beter dat we nu nog wat wachten. Je kunt je nu wel vast wat oefenen in het Engelsch met Miss Piper. Over een poosje zullen Cécile en ik wel naar een of andere badplaats moeten en ik weet nog niet of we jou dan mee zullen nemen of niet. Dat hangt ook van je gedrag af.
Nicolaas is, kunnen we er wel eens iets heensturen en er bij schrijven dat het van jou komt, maar familiariteiten met hen verlang ik in 't geheel niet voor je. Ik ben al blij genoeg dat je nooit een lid van dat gezin tegenkomt op je middagwandeling met Miss Piper en als dat ooit gebeuren mocht...." "Wij gaan altijd een heel anderen kant uit, nooit die straat door," viel Elsje in.
Miss Piper zat bij haar en hare tante had haar een ruikertje Maartsche viooltjes gebracht, maar daardoor was hare stemming niet opgewekter geworden en ze moest zich geweld aan doen om hare tranen te bedwingen. Daar hoorde zij plotseling een wonderlijk gestommel op de trap en het vroolijk, helder gelach van een kind; toen een hoog stemmetje, dat riep: "Jawel, ik kan best alleen.
Met al te groote haast slikte Elsje de soep door, om te antwoorden en toen ze wat zeggen wou, kreeg ze zulk een hevige hoestbui dat zij er akelig benauwd van werd en de tranen haar over de wangen rolden. "Hè, wat een vervelend geluid!" zei Cécile. "Je kunt best ophouden, als je maar wilt, Lizzie." "Take some water, do," raadde Miss Piper aan.
Toen ze geëindigd had, keek ze met een vroolijk gezicht om. "Thank you, darling," zei Miss Piper. Cécile bleef bij de piano zitten spelen. "Ze ziet vandaag toch niet een beetje bleek? En heeft ze in 't geheel niet over vermoeidheid geklaagd?" vroeg mevrouw d'Ablong aan de gouvernante. "O neen, volstrekt niet. Ik geloof eigenlijk dat Cécile altijd gezond is, mevrouw."
"Hier moet je zitten, Elsje, naast mij." Elsje haastte zich plaats te nemen en Cécile ging tegenover haar zitten naast Miss Piper. Een net dienstmeisje stond bij den stoel van mevrouw d'Ablong en gaf de borden rond, terwijl hare meesteres de soep opschepte.
"Als Cécile's partij voorbij is, kan Miss Piper wel eens met je uitgaan, die weet uitstekend den weg," zei mevrouw d'Ablong, toen Elsje het eens waagde te vragen, of ze eens wat van de stad mocht gaan zien, "alleen laat ik je niet weer uitgaan, dat spreekt van zelf."
"For shame, Cilly," zei Miss Piper berispend. "Why can't you be kind to your cousin?" Cécile haalde de schouders op, terwijl Elsje, zonder een woord te zeggen, haastig het vertrek verliet. Haar gemoed was vol. Driftig liep ze naar boven naar haar kamer en de deur vrij onzacht dichtslaande, riep ze uit: "Ik kan het hier niet langer uithouden! Ik moet weg, zoo gauw mogelijk!
Ja, neem dien stoel maar. Je behoeft er niet zoo voorzichtig mee te zijn; hij is stevig genoeg. Och Cilly, help haar eens even; ze weet niet, hoe ze dien stoel verschuiven moet." Cécile stond langzaam op, trok den stoel met een ruk naderbei en zei: "Daar! Ga nu maar zitten!" "Cilly darling, how unladylike!" zei miss Piper met een zachte stem.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek