Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 juni 2025
Frycollin was gedurende dat oponthoud steeds voortgegaan met schreeuwen en met op de wanden zijner hut te kloppen en te trappen, in één woord: een onverdragelijk spektakel te maken. "Zal die vervloekte neger dan niet zwijgen!" zei Robur, wien het geduld begon te ontbreken. "Mij dunkt, mijnheer de ingenieur," meende Phil Evans, "dat hij recht heeft...."
En ziedaar, hoe het mogelijk was, dat de voorzitter Uncle Prudent en zijn secretaris Phil Evans dienzelfden avond zitting konden nemen in de vergadering van Weldon-Institute, die toen eene buitengewoon talrijke opkomst harer clubleden telde. Intusschen, nimmer was noch de een noch de ander zoo kalm geweest.
En als dan Frycollin al die praatjes aan zijn baas Uncle Prudent overbracht, dan bemerkte deze laatste wel, dat hij omtrent Robur niets vernemen zou. Hij kwam er dan ook toe, om op niets anders bedacht te zijn dan zich te wreken. "Phil," sprak hij op zekeren ochtend geheimzinnig tot zijn secretaris. "Wat is er, Uncle Prudent?" "Ik geloof dat het thans vaststaat, dat de vlucht onmogelijk is."
Wanneer hij zich in de nabijheid van den ingenieur bevond, dan was het alsof hij stikte, alsof de lucht aan zijne longen ontbrak. "Dat gezicht op Jedo," hernam Robur, "is inderdaad belangwekkend." "Hoe belangwekkend ook...." begon Phil Evans. "Haalt het niets bij dat van Peking," viel hem de ingenieur in de rede. "Waarlijk, dat is ook mijn oordeel en gij zult er weldra over kunnen oordeelen."
Den volgenden morgen, den 15den Juni, verliet Phil Evans tegen vijf uren in den morgen zijne hut. Misschien zou hij dien dag den ingenieur Robur ontmoeten. In ieder geval dreef hem zijne nieuwsgierigheid er toe om zich tot den eersten officier Tom Turner te wenden, ten einde te weten, waarom Robur den vorigen dag niet verschenen was.
"Dat zijn de Engelsche en Fransche kerken." "En dat gebouw daar, waarboven de Britsche vlag wappert?" "Dat is het kantoor van in- en uitgaande rechten, de 'Douane' genaamd." Uncle Prudent was nog niet geheel en al met zijne vragen en Phil Evans met zijne uitleggingen gereed, toen de hoofdstad van Canada reeds aan den horizon begon te verbleeken en zich minder duidelijk voordeed.
"Om terug te keeren?...." vroeg Phil Evans. "Maar waarheen?" "Daar, waar Robur zijn voorraad kan aanvullen," antwoordde Uncle Prudent. "Dat moet dan zijn.... een eiland...." "Nu, ga voort!.... Een eiland?" "Een verloren eiland in de Groote Stille Zuidzee, bewoond door eene kolonie van schurken, die hun opperhoofd waardig zijn!" "Dat is mijne meening ook, Phil Evans."
Uncle Prudent haalde evenwel zijn repetitie-uurwerk, een meesterstuk, door de fabriek van zijn lotgenoot voortgebracht, uit den zak en liet het slaan. Het duidde aan, dat het kwart vóór drieën was. Toch was het niet blijven stilstaan, daarvan waren beiden verzekerd. "Dat's vreemd!" zei de secretaris Phil Evans. "Om kwart vóór drieën moest het nog nacht zijn."
De ankertros bleef loodrecht strak staan en verbond de Albatros met het eiland. Uncle Prudent en zijn lotgenoot Phil Evans, bij elkander in hunne hut opgesloten, wisselden slechts weinige woorden. Zij vernamen slechts de trillingen van de opstuwingsschroeven, die alle overige geluiden aan boord overheerschten. De beide mannen wachtten tot het oogenblik van handelen zoude gekomen zijn.
Waarschijnlijk om aan de beide leden van Weldon-Institute te doen zien, waartoe zijn luchtschip in staat was, besloot Robur op een dier monsterachtige walvisschen jacht te maken. Toen de kreet: "een walvisch!" weerklonk, kwamen Uncle Prudent en Phil Evans hunne hut uit.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek