Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 juni 2025
"Wat moet ik gelooven, Phil Evans?" "Tracht u te bedwingen." "Mij te bedwingen!.... Duivels!...." "Bewaar uwen toorn, tot het oogenblik, dat hij nuttig zal te voorschijn kunnen treden, dan zal zijne losbarsting effect sorteeren."
"En uw knecht," merkte de secretaris op, terwijl hij op den neger Frycollin wees, die als een bruinvisch blies, "moeten wij hem ook losmaken?" "Nog niet," antwoordde Uncle Prudent. "Waarom nog niet?" vroeg Phil Evans. "Omdat de kerel ons meer dan half dol zou maken met zijne klaagliederen." "Dat's juist." "En wij hebben wel wat anders te doen, dan naar klaagliederen te luisteren."
"Dat zouden wij kunnen doen," antwoordde de secretaris Phil Evans. "Hoe zoo?" "Wel door ons tot bij dat schietgat op te hijschen. Dat is waarlijk zoo moeielijk niet." "Daar zegt ge zoo iets!" riep Uncle Prudent opgewonden en opgetogen uit. "Dat zal wel gaan, dunkt mij." "Mij ook!" bevestigde de voorzitter van Weldon-Institute. En zich tot zijn knecht Frycollin wendende: "Kom Fry!" zeide hij.
Er blijft ons nu nog over mede te deelen, welk materiaal de ingenieur Robur gebezigd had voor de vervaardiging van zijn luchtschip eene zeer toepasselijke benaming voor de Albatros. Wat was dat toch voor stof, die zoo hard was, dat zij door het bowie-knife van den secretaris Phil Evans niet aangetast kon worden, en waarvan de president Uncle Prudent den aard niet wist aan te duiden?
"En krachtens welk recht, heeren ballonisten," vroeg Robur op zijne beurt, "hebt gij mij in uwe Club beleedigd, uitgejouwd, bedreigd, en wel zoodanig, dat het mij verwondert, dat ik levend buiten uwe vergaderzaal geraakt ben?" "Ondervragen is niet antwoorden," hernam Phil Evans gebelgd. "Dat is eene onbetwistbare waarheid; maar...." "Kom, kom, geen praatjes!" viel de driftige secretaris in.
"Vraagt ge wat, Phil Evans?" "Ja, Uncle Prudent, dat vraag ik." "Wel, ik zal hem zeggen, dat hij begonnen is als een onbeschofte kerel en dat hij geëindigd is als een gemeene kerel te handelen." "Juist, Uncle Prudent. Dat zal raak zijn." Phil Evans bemerkte thans, dat de dag aanbrak.
In een van de hutten van de achterroef hadden Uncle Prudent en zijn secretaris Phil Evans twee heerlijke kooien of couchetten aangetroffen, alsmede linnengoed en verdere kleedingstukken in voldoenden voorraad, zoo ook mantels en de noodige reisdekens. Een Transatlantische stoomer zou hun niet meer gemakken hebben kunnen aanbieden.
Dienzelfden avond hield Weldon-Institute hare wekelijksche vergadering en men rekende er op, dat de voorzitter Uncle Prudent en de secretaris Phil Evans tegenwoordig zouden zijn.
"En onder die omstandigheden," ging Robur kalm en bedaard voort, "zou het uitoefenen van dat recht van wedervergelding doelloos, nutteloos wezen. Ik zie er dus van af ... Uncle Prudent, Phil Evans, gij zijt vrij!" De voorzitter en de secretaris van Weldon-Institute, zoo ook de bestuurder van den luchtballon en zijn helper, behoefden slechts een sprong te doen, om op vasten grond te zijn.
Zij maakten van de gelegenheid gebruik, om met nog meer verbittering dan gewoonlijk te kibbelen. Dat waren onze onverzoenbare bekenden, Uncle Prudent en Phil Evans, de president en de secretaris van Weldon-Institute. De knecht Frycollin wachtte Uncle Prudent, zijn meester, aan de deur van de Club. Hij volgde hem zonder zich om de redenen van den twist tusschen die twee te bekommeren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek