Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 28 juli 2025


"Wel, Fry.... ouwe jongen!.... dat zou je genoegen doen, niet waar?" had de kok gevraagd. "Wat?" "Eens te gaan kijken, wat daar al zoo boven omgaat!" "Neen, waarachtig niet!" "Wat, niet?" "Ik zal niet gaan.... Ik weiger bepaald!..." antwoordde de domkop, die al die dwaasheden voor goede munt opnam en niet begreep, dat de oolijke Gasconjer hem voor den gek hield. "Waarom, Fry, wil je niet gaan?"

Hoe scherp ik hem ook opnam, ik kon toch niets ontdekken, wat aanleiding gaf om mijn argwaan op te wekken. Hij was geheel de zelfbewuste Skipetaar, die bij een vreemde geroepen is en nu verwacht, dat hij de reden zal hooren, waarom hij verzocht werd te komen. Hij maakte allerminst den indruk van een huichelaar, van een arglistig mensch of van een geheimen heler.

De Archipel is een wereldje op zichzelf, of liever een tot Amerika behoorende wachter, die enkele verdwaalde kolonisten uit de hoofdplaneet Amerika opnam, en het algemeene kenmerk verkreeg van hare inheemsche voortbrengselen.

Het is ons laatste samenzijn, laat ons ervan genieten zoolang het duurt, want morgen zijt ge ver van hier!" Bij het voelen harer warme lippen op de zijne, doortrilde Walewein een schok van blijde verrassing en toen hij daarna de oogen opsloeg en hare schoonheid en lieftalligheid in zich opnam, moest hij zich geweld aandoen, om haar niet in zijne armen te nemen.

Edo viel badend in zijn bloed neder, hij sloot de oogen en dacht te sterven, toen ... o wonder! eene sneeuwwitte zwaan hem opnam en hem naar het Walhalla voerde, tot vlak voor den troon van Odin, den oorlogsgod.

"Wat! Begint hij nu al te vragen!" dacht Sidonie, terwijl zij Rodolphe wat belangstellender opnam. "O, die Turken! Men zegt, dat zij wispelturig zijn, maar wel gezellige menschen. Spreek mijnheer!" zeide zij, terwijl zij naar Rodolphe opkeek; "wat wilt u?" "O, mademoiselle, in naam der Christelijke barmhartigheid smeek ik u om wat tabak: in geen twee dagen heb ik gerookt. Eén pijp maar ...."

Lang had zij zich goed gehouden; maar nu moest zij eens met blijkbare ironie spreken. "Nu," zei Klaartje, "ik verlang ijselijk om dat wonder van geleerdheid toch eens te zien." "Zieje wel, dat je toch wel verlangt," antwoordde haar tante, die het alweer ten besten opnam. "Daar bloosje alweer. Nu zulje me toch niet weer opstrijden dat je niet bloost, meisje.

"Ja, natuurlijk," antwoordde de professor en boog zich ver achter den lessenaar, alsof hij iets van den grond opnam; hij voelde het bloed naar de wangen stijgen; 't was voor 't eerst, dat hij een zaak als deze probeerde. De predikant had de aandeelbewijzen open geslagen en streek ze glad met zijn dikke hand. "Mooie papieren," zei hij glimlachend. "Was het niet 7 procent verleden jaar?"

Haar man had den vervolgden zooveel diensten bewezen, al kon hij geen kerkelijk ambt vervullen, dat men met volle vertrouwen en groote liefde zijn gade in den kring opnam. En het duurde niet lang of zij zelve had zich in menig hart een plaatsje veroverd.

Waarom huilde ze zoo, m'nheer? Je moet begrypen, de eene mensch is niet als de ander, en soms heeft men verdrietige buien. Misschien huilde ze-n-omdat ik zoo driftig tegen haar vader geweest was, en dat was goed van haar, want 'n kind moet altyd partytrekken voor z'n ouders. 't Begon al toen ik Trineken opnam... Had U dat gedaan, m'nheer?

Woord Van De Dag

1195

Anderen Op Zoek