Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
Men zag Eva weder op de balkons en in den tuin; zij speelde en lachte weder, en haar vader zeide met verrukking dat zij spoedig zoo frisch en gezond zou zijn als iemand. Ophelia en de dokter werden door dezen bedriegelijke wapenstilstand niet gerustgesteld. Er was nog een hart, dat dezelfde zekerheid van den eindelijken afloop gevoelde, en dat was het hartje van Eva.
Wederom bewaarde Ophelia een bot stilzwijgen. "Men kan met bedienden niet te recht komen," zeide Marie, "of men moet hen onder zich brengen en onder zich houden. Dat is mij van kindsbeen af altijd eigen geweest. Eva is in staat om een geheel huisvol te bederven. Hoe zij het maken zal als zij zelve eens moet huishouden, betuig ik niet te weten.
Deze trad binnen, wierp een enkelen blik op het kind en bleef toen even stilstaan als de anderen. "Wanneer heeft die verandering plaats gehad?" vroeg hij Ophelia fluisterend. "Tegen middernacht," was het antwoord. Marie, door de komst van den dokter opmerkzaam geworden, kwam haastig de kamer binnen. "Augustine! Nicht! O! Wat!" begon zij. "St!" zeide St. Clare met een heesche stem.
En toch verbieden onze wetten stellig alle krachtige maatregelen van opvoeding, en dat doen zij met reden; want begin maar eens en geef één geslacht van negers eene goede opvoeding, en het geheele ding vliegt in de lucht. Als wij hun hunne vrijheid niet gaven zouden zij ze nemen." "En wat denkt gij dat hiervan het einde zal zijn?" zeide Ophelia. "Ik weet het niet.
Ophelia maakte er zich ongerust over, dat Eva zooveel behagen had in Topsy's gezelschap, en drong er bij St. Clare op aan om zijn dochtertje dit te verbieden. "Och, laat het kind maar begaan," zeide St. Clare. "Topsy's gezelschap zal haar goeddoen." "Maar zulk een ondeugend kind! Zijt ge niet bang dat zij haar kwaad zal leeren?" "Zij kan haar geen kwaad leeren.
En als ik hem niet beter heb opgebracht, dan om hem zijn hoogste goed in eau-de-cologne en kamerdoeksche zakdoeken te doen vinden, waarom zou ik ze hem dan niet geven?" "En waarom hebt gij hem niet beter opgebracht," zeide Ophelia botweg. "Te veel moeite; luiheid, Nicht, luiheid, die meer zielen bederft dan waarover gij knorren kunt.
Zoo bleek het ook te zijn. Uit eene lade haalde Ophelia vooreerst een fijn damasten tafellaken met bloed bevlekt en blijkbaar gediend hebbende om rauw vleesch in te wikkelen. "Wat is dat, Dina? Gij zult toch de beste tafellakens van uwe meesteres niet om het vleesch heenslaan?" "O, wel neen, Juffrouw. De handdoeken waren eens allemaal weg en toen deed ik het maar.
"Er schijnt hier van eene theorie van volksverhuizing gesproken te worden." "O, Augustine, zwijg toch!" zeide Ophelia. "Hoe kan ik iets doen als gij er om lacht." "Welnu, ik zal uwe lessen niet meer storen, dat beloof ik u," zeide St. Clare en ging met zijne courant naar het venster, waar hij bleef zitten tot Topsy hare lessen had opgezegd.
Clare was van pijn en bloedverlies flauw gevallen; maar toen Ophelia opwekkende middelen aanwendde, kwam hij weder bij, opende de oogen, staarde strak voor zich, zocht ernstig in de kamer rond, en liet zijn blik over alle voorwerpen dwalen, tot deze eindelijk op het portret zijner moeder bleef rusten. De dokter kwam nu en onderzocht zijn toestand.
En alles weder bijeendoende wierp hij het Topsy in den schoot, en trok Ophelia mede naar de voorkamer. "Ik geloof inderdaad dat gij nog iets van dat ding zult kunnen maken," zeide hij met zijnen duim over zijnen schouder wijzende. "Een gemoed, dat voor ware droefheid vatbaar is, is ook voor het goede vatbaar. Gij moet uw best maar met haar doen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek