Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 oktober 2025
Musette was niet alleen, een jong mensch was met haar; een rijtuig wachtte beneden voor de deur; zij stapten er samen in; het rijtuig reed in grooten vaart weg. De partij lansquenet duurde bij madame Sidonie voort. "Waar is Musette toch?" vroeg plotseling een der spelers. "En de kleine Séraphin?" een tweede. Madame Sidonie begon te lachen. "Die zijn er samen stil vandoor gegaan," zeide zij.
"Ja," zeide Musette met een blik op de overblijfselen van het vijfdaagsche feestmaal; "ik kom te laat." "Waarom?" vroeg Marcel. "Waarom?" zeide Musette .... en kreeg een kleur. In plaats van antwoord te geven ging zij op Marcels knieën zitten; zij beefde nog steeds en haar handen waren blauw van de kou. "Was je niet vrij?" vroeg Marcel haar fluisterend. "Ik niet vrij!" riep Musette uit.
"Zal ze bij hem blijven?" vroeg de jonge man zich den geheelen avond af, terwijl hij zich dat vraagteeken als een dolk in zijn hart boorde. "Die arme Maurice!" zeide Musette van haar kant tot zichzelf; "hij vindt dat een beetje kras. Maar ach, de jeugd moet opgevoed worden."
Nooit in der eeuwigheid!" "Maar dag in dag uit sidder ik van angst, dat ik je verliezen zal." "Je zoudt me nog veel eerder verliezen, wanneer ik je vrouw was," antwoordde Musette. "Laten we er niet verder over spreken. Trouwens ik ben niet vrij meer ook," voegde zij eraan toe en dacht bij die woorden ongetwijfeld aan Marcel.
Daar hij echter niet wist, dat zij harerzijds hetzelfde vreesde, keek hij iederen ochtend naar de bloemen, wier afsterven het einde van hun liaison zou beteekenen, en trachtte hij zich te verklaren, hoe zij iederen morgen opnieuw weer zoo frisch waren. Doch weldra vond hij den sleutel van het mysterie: toen hij op een goeden nacht wakker werd, zag hij Musette niet naast zich.
Dat ellendige leven duurde een maand of drie, vier. Dan werd Rodolphe langzamerhand rustiger. Marcel, die, om te trachten Musette te vergeten, een lange reis gemaakt had kwam in Parijs terug en ging weer met Rodolphe samen wonen, zoodat zij elkaar konden troosten. Toen Rodolphe op een Zondag door den Luxembourg wandelde, kwam hij Mimi in groot toilet tegen. Zij ging naar een bal.
"Hoe zijn we zoover gekomen?" "O," antwoordde Musette, "we zijn onoplettend geweest, we hebben niet genoeg voorzorgsmaatregelen genomen." "Wat is er aan het handje?" vroeg Rodolphe, die naast Marcel was komen wonen, toen hij de kamer binnenkwam. "Wel," antwoordde de schilder en wees daarbij op Musette, "mademoiselle en ik zijn daar zooeven tot een prachtige ontdekking gekomen.
"Naar mijn huis," zeide Musette; "je zult eens zien hoe aardig het er is. Ik geef een souper: we zullen over politiek praten." "Neen," antwoordde Marcel, die steeds aan Alexis dacht; "ik ga niettegenstaande je uitnoodiging voor een souper niet met je mee. Ik drink niet graag wijn uit een andermans glazen." Musette wist op die weigering geen antwoord te geven.
Er werd een partij lansquenet gespeeld, die drie dagen tevoren reeds begonnen was. "Laat ik jullie niet storen," zei de Musette; "ik blijf maar even." "Heb je den brief van Marcel gekregen?" fluisterde madame Sidonie haar in het oor. "Ja, dank je," antwoordde Musette, "ik ben op weg naar hem toe, hij heeft me te dineeren gevraagd. Ga je mee? Je zult je best amuseeren!"
Er moet fluweel zijn van tien francs den meter. Het is ongelooflijk, dat moet ik zelf zien. Voor het eten ben ik weer terug. Musette." "Arme meid!" mompelde Marcel in zichzelf, terwijl hij den brief in zijn zak stak .... En met zijn hoofd in zijn handen bleef hij eenige oogenblikken in gedachten bij de haard zitten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek