Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
In eene der kapellen hing eene schilderij,... ik heb er de gordijn van weggeschoven,... mijn vader, gij weet niet, wie ik ben; in Rome.... Diepe deernis, mijne dochter, heb ik met die kinderen uit het volk, die den kunstenaar ten modellen moeten strekken; sta op, ik weet, wat gij geweest zijt, Mona, en uw leven is mij bekend. Met pijnlijke verbazing zag zij hem aan.
Mona, ik droomde, dat de Heilige Madonna mij opnam in haar schoot; en zie, het is de Heilige Madonna, waarin ik nu mijn geliefd kind herken! Zij ontving haar geld, en de beide vrouwen verlieten de werkplaats.
Hij snelde daarom de verbrokkelde trappen af, telkens stootend tegen de muren om de enge wentelende trap. Beneden gekomen, ontwaarde hij op den weg eene kar met een muilezel. Hij riep den drijver en smeekte hem de weldaad af, Mona mede te voeren naar het naaste dorp. De man was gewillig en met hun beiden brachten zij de ongelukkige vrouw met groote inspanning naar beneden.
Den volgenden morgen had Kolb zijn reisbundel gepakt en stond hij bereid tot den verderen tocht. Mona, zeide hij, zich met moeite bedwingende, wat moet ik doen? Wat het haar kostte, het vreeselijk woord "ga", uit te spreken! Alleen? Zij knikte toestemmend. Gij verlaat mij dus, sprak hij somber en met een bitter ironischen trek om de lippen. Antonio! maak het mij niet te zwaar!
Ook Lise en Gretchen waren aangedaan: zij gevoelden zoo innig medelijden met de jonge vrouw, die geen huis had, geen ouders als zij, geen huiselijken kring. Tegenover haar was Mona beschroomd; zij wist niet of de meisjes de betrekking kenden, die tusschen haar en Kolb bestond, maar zij vermoedde, dat zij wel wisten, dat die niet zoo was als deze eerbare kinderen zouden kunnen goedkeuren.
Anton Kolb had zich terstond tot Mona aangetrokken gevoeld; hij had dikwijls voor haar gespeeld en met de tonen van zijn zangerigen Stradivarius haar gemoed betooverd en haar tranen ontlokt. Tusschen die beide muzikale zielen was verwantschap ontstaan. Thans bracht de vrijheid ze te zamen.
Voor Mona ving nu een ander leven aan: Kolb was niet als Moreau de held van de vroolijke bijeenkomsten, van alle kluchten; zij kwam door hem meer en meer in die wereld van muziek, die zooveel invloed had op haar gemoed; zij leefden in kleiner, intiemer kring, en zij genoot daar een deel van den bijval, die aan Kolb onder de zijnen geschonken werd.
Zij hadden haar te bed gelegd en verzorgd. Weg, weg van mij, riep de arme vrouw, toen zij de oogen weer opende, zie de drie maagden uit de catacomben, zij zijn heilig, wat doen zij bij mij, wat willen zij mij doen? Mona, kom tot uzelve, wij zijn het, kent gij Gretchen niet meer, en Lise, maar de arme verstaat onze taal niet, zei deze laatste.
Kolb telde zijn geld, dat hem ruim halfweg kon brengen, huurde een kleinen wagen, die hen een paar dagreizen ver zou heenvoeren, en betaalde den schoenmaker. Deze evenwel schonk hem de helft terug. Gij hebt mijn Carl zoo dikwijls onderwezen, laten wij dit zóó schikken, zeide hij, en gaf nog aan Mona een paar zijner beste kunstwerken van schoeisel, die zij op den tocht wel behoeven zou.
Zie dat gebergte daar ginds, Mona als wij nog hooger klommen, zouden wij nog verder kunnen zien ik wilde daar overheen kunnen zien; daarachter, Mona, ver daarachter ligt mijn land. Land van koude en nevel, van sombere levensvormen; daar achter die bergen gaat de zon onder, Antonio!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek