United States or Micronesia ? Vote for the TOP Country of the Week !
In middeleeusche friesche oorkonden en in middeleeusche chronyken, als deze geschriften in de latynsche taal opgesteld zijn, vindt men deze geslachtsnamen ook verlatynscht, waaruit dan blijkt dat de vertaler zeer wel de beteekenis kende van het achtervoechsel mona, mena, ma. Dit zijn b. v.
Haar gemoed drong haar, ze beiden in hare armen te drukken, maar zij durfde niet, zij gevoelde eene kloof tusschen haar en zich. Het was pijnlijk te zien, toen de trotsche Mona beider voorschoot vatte en, dank stamelend, een kus drukte op dit kleed. Maar Lise en Gretchen namen haar beurtelings in de armen en drukten elk een kus op liet gelaat, dat zich begroef aan beider boezem.
Als gij den moed hebt voor de ontberingen en vermoeienissen der reis.... Den moed! sprak zij op verachtenden toon, hebt gij in uw land zóó over vrouwen leeren spreken! Wilt gij mij meenemen? Mona, gij spreekt alsof gij mijne liefde niet kendet; om u alleen heb ik de terugreis uitgesteld; laat ons dan niet dralen; en zijn blik verhelderde bij het spreken van die woorden.
In de vroolijke bent van kunstenaars van allerlei landaard, nu eens op speeltochten, dan bij de gewone samenkomsten der kunstbroeders in eene villa buiten de stad, de Villa Gloriosa, was Mona spoedig opgemerkt. Zij kreeg er burgerschapsrecht.
Om Gods wil, Mona, gij zult mij krankzinnig maken van angst, buk niet zoo voorover. Voorover, zeide zij als in gedachten hem na, zie, hier tegen die steile muren komen de uiterste toppen der klimplanten van beneden af, zij klimmen altijd hooger, wij gaan lager, lager.
Antonio had zijne veerkracht voelen wassen: hij had den grond weder onder zijne voeten, waar men zijne taal sprak, het oude, trouwe Duitschland. Hij vond de kracht, zich nieuwe middelen te verschaffen door zijne kunst. Van stad tot stad reisden zij nu, overal zijn talent doende hooren, terwijl Mona als improvisatrice optrad.
Hebt gij iets op uw gemoed, waarvan de uitstorting u verlichten kan? Mona hield de oogen nedergeslagen en zweeg. Spreek vrij, mijne dochter, zeide hij, de handen op haar hoofd leggende. Vader, ik heb uw raad gevolgd, ik heb den dienst van gisteren bijgewoond. Toen hij was verricht, en er niemand meer in de kerk was, heb ik het gewaagd, rond te zien in een heiligdom, dat mij vreemd was.
Daar leidden zij een landelijk leven en dikwijls deden zij wandelingen in de schoone streek. Menigen avond zaten zij op eene der hoogten de koelte te genieten. Het was op een dier avonden, dat Mona lucht gaf aan hetgeen zij reeds vaak had gaan opmerken.
Het was op een avond, dat hij in opgetogen stemming vol drift het huis in liep: eene flauwe hoop, sinds drie, vier dagen gewekt, was hem tot werkelijkheid geworden; hij droeg een brief in zijn zak, en door dezen was de gelukszon weer gerezen, die de duisternis der ellende zou wegvagen. Het was eene verrassing, die hij voor Mona bewaard had.
Hoor, die rythmen, hoor die onstuimige reeksen van klanken, hoe zij afgewisseld worden door tonen, die de uitdrukking zijn van eene door onuitsprekelijken weemoed verzwolgen ziel; hoor de worsteling om weer tot de oorspronkelijke melodie terug te keeren, bij den hemel, die daar speelt heeft den componist begrepen, dat is van mij, Mona, dat is mijn werk! Hij liep de trap af en zij volgde hem.
Woord Van De Dag