Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juni 2025
Dikwijls woont zij in het midden van de dorpen, en dan liefst in de nabijheid van den door 't stroomend water in beweging gebrachten molen.
De roode wieken van den molen draaiden in den frisschen wind die de nevelen had weggevaagd en een witte ronde ballonwolk door het blauw van den hemel zond; en de reuk der witte en purpere kruidnagelen, van voor het venster, wandelde over de tafel heen.
"Dijk is een zot, beweerde mijn oom, en ik zal niet ontkennen dat daarvan iets aan kan zijn; doch mijn oom had zelf een slag van den molen weg, toen hij met minachting over Lidewyde sprak. Lidewyde is eene vrouw, gelijk er niet vele gevonden worden. Zij toont veel minder humeur dan ik gedacht zou hebben. Dijk schijnt mij toe, geen man voor haar te zijn.
En terwijl zij nog daarover aan 't redeneeren zijn, komen er twee Franschen aanrijden en vragen op hun manier naar den Gielowschen molen, want hier was een kruisweg. En nog eer de molenaar antwoorden kon, wees Frederik hen rechts af, naar 't Cummrosische bosch toe, en toen zij vroegen: "Hoe ver nog?" zeide hij: "Eene kleine lieu," en de Franschen reden verder. "Hoe?
Den volgenden morgen toen de rol werd gehouden, bleef het huis, waar Van der Molen sliep, gesloten. Eerst tegen 7 uur ging de deur open en kwam mijnheer, in morgentoilet, met een paar slaperige oogen eens kijken. Tegen den middag gingen we een eindje het bosch in. De man was toch administrateur en moest toch wel eenige belangstelling toonen en van een en ander nota nemen.
Vreemd verwrongen wilgen kreunen, 't haar Woest schuddend; 't riet zucht steunend, als gebogen, Angst-gedreevnen vluchten neevlen... Maar De anders door elk minst gewaai bewogen Molen, nu onder 't wild wolken-jagen, Tusschen 't zwiep-gegolf van wilge' en weiden, Staat onwrikbaar. Beeld van tragisch lijden, Licht bewoogne' in hoogste smart niet kunnend klagen.
Ze nam het op, en ging zitten, het doorbladerende. Toen keek ze rond. Dank je, prins! zei ze hardop, nam het boek, en ging den molen in. De jonge man zag, hoe dadelijk daarop een raam van het woonhuis bij den molen verlicht werd. Nu gaat ze lezen, zei hij bij zichzelf, en ging langzaam heen.
Het krygsvolk kreeg alhier bevel, om geene hutten, noch schuilplaatsen meer te bouwen, dewyl de regenbuien minder zwaar wierden. Wy sloegen ons hier neder, en bezagen met veel vermaak de wooning van BONNY, zynde in den smaak van een molen gebouwd, en zeer hoog boven den grond verheven.
Zoo zaten ze stil bijeen.... En 't zwarte rad woelde donkere water-webben in 't duister van de dennen, en de avondsluier daalde over het dal en over den molen. De jonge man luisterde; en terwijl hij hoorde van 't klaterende water het mooiste en liefste wat hij ooit hooren zou, kwam er een glans over zijn droef gezicht, en een licht in zijn oogen.
Juist kroop daar de slang 't was Atli's moeder en stak Goenther in het hart, en ik kon mijn held niet helpen. 't Is wonder, dat ik nog langer leven bleef: ik beminde dien man zoo veel als mijzelve. Nu hebt gij het verhaal van mijn noodlot vernomen. Wat geeft het? Een ieder leeft naar eigen verlangen." Dit is het einde van "Ortroens klacht." De Zang bij den molen
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek