Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
Hoe dikwijls ben ik niet met hen dat onmetelijk onbekende ingedrongen wel is waar in de gedachte slechts, maar ik ken, dunkt mij, niets meer benijdenswaardig, dan de levensbestemming van die zeehelden, die zoo groote ontdekkingen deden, zoo groote zaken tot stand brachten!" »Ja, miss Campbell, er is in de geschiedenis der menschheid niets schooner dan die ontdekkingen!
Als bij ingeving voelde zij ook dat slechts enkele onderwijzeressen, waaronder Miss May, haar verontwaardiging deelden en wat konden zóó weinigen tegenover zoo velen? Het mocht echter niet langer zoo blijven, besloot ze vast bij zichzelf; er moest verandering komen en zeer spoedig ook. Zij zou, zoodra ze maar kon, een brief aan de barones von Zercläre schrijven en haar om raad en hulp vragen.
Miss Campbell kwam echter niet opdagen. Olivier Sinclair was herhaalde malen op het bovenplat van het eiland geklommen, zonder haar te bespeuren.... De storm loeide met een onvergelijkelijke woede en de zee zweepte met haar torenhoog opgejaagde golven zonder verpoozen het gedeelte van het eilandje, dat naar het zuidwesten gekeerd was.
Naar buiten, naar buiten! En dan hoorde ze de vriendelijke stem van Miss Piper naast zich: "Moe, Elsie? Wou je lijken te gaan huiswaarts? De lucht is te heet; het is te veel voor je." En dan knikte Elsje bevestigend. Ja, ze wou maar liever naar huis.
»Wel, het spreekt vanzelve, ook aan Miss Morstan. Zij waren verlangend om het een of ander te vernemen." »Ik zou hen niet te veel vertellen," zei Holmes, »vrouwen zijn nooit volkomen te vertrouwen, zelfs de beste niet!" Ik achtte het beter op deze onbillijkheid niet te antwoorden. »Over een uur of twee zal ik terug zijn," zei ik. »In orde! Veel geluk!
Zoo bedisselden de goede ooms van miss Campbell die zaak, en die aangegeven ontknooping scheen hun even natuurlijk toe als die uit het komediestuk van Shakespeare. Beiden waren als op een gegeven teeken tegelijkertijd opgestaan en keken elkander met een fijn glimlachje aan. Zij wreven zich de handen op de maat. Dat huwelijk was een geklonken zaak! Welke moeielijkheid zou zich nog kunnen voordoen?
De eenige van het gezin, waarmede hij het minder goed kon vinden, was miss Betty, het wonderkind. Hoogstwaarschijnlijk omdat zij, die tot dusverre als de parel van het gezelschap was beschouwd, vreesde, dat de bochel een schaduw op haren glans zou werpen.
Hij dacht niet anders, dan dat hij met miss Campbell tegen den rotswand zou verpletterd of in de loeiende kolk aan zijn voeten worden meegesleept.... Maar door een laatste inspanning, gelukte het hem weerstand te bieden en, gebruik makende van de verademing, die de terugvloeiende golf hem schonk, stormde hij de grot uit.
Zij verliet de woning van de onderwijzeres, en wilde juist naar het strand gaan, om daar te zitten totdat het tijd was, toen de vader van het arme krankzinnige kind, Jane Llewellyn, haar te gemoet kwam. "O, Miss Beatrice," zeide hij, "ik heb u overal gezocht. Wij zijn zoo in naarheid, juffrouw.
Voor een dichterlijk brein bestond daar de kiem van een roman, maar het had er alles van, alsof de roman bij het eerste hoofdstuk zou blijven steken. Het begonnen boekdeel was plotseling tusschen de schoone handen van miss Campbell dichtgeslagen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek