Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
Onmiddellijk was ik klaar wakker en hoorde de klagende stem van een kleinen jongen, die snikkend uitriep: "ik kon 't niet helpen, Mientje heeft me omgegooid." Niet waar! hij doet 't expres hij heeft er mij ook afgeduwd, hi, hi, hi! Hi! hi! hi! ada sapoenja potje! huilde Mientjes zusje, die nog maar enkel Maleisch sprak.
Claudine zelve zou ook zijn neergestort, zoo niet Mientje haar uit alle macht vastgehouden had, tot ze met de stuipachtig tegenspartelende de canapé had bereikt, waar ze na de overspanning bewusteloos neerviel.
Maar opeens verveelde Max het al te schelle gelach en het al te luide gepraat zóo verschrikkelijk, dat hij de wijk nam naar Clara, een meisje met een zacht, intelligent, maar toch ook opgewekt gezicht. Hij vond haar volstrekt niet "amusant", zooals hij het uitgelaten Mientje vond, of de quasi-naïeve Bonnie, maar zij gunde hem rust, en dat was al veel. Wat ben je stil opeens, Max?
Nu was het de beurt van de Dame om verbaasd te staan; maar zich bezinnende, zeide zij: "Neen, het kan niet zijn; gij zijt te jong. Maar kent ge Mijnheer Polsbroekerwoud, die met Mientje van Schalen getrouwd is?" "Die was mijn vader," zei Pols. "Dus zijt gij toch mijn neef. Wie had dat ooit kunnen denken?" Een licht ging voor Pols op.
"Toe dan, Mientje!" zeide de waard, zich omkeerende, "waar blijft het ontbijt voor den koopman?" "Zoo aanstonds," antwoordde de dochter: "wil je er beschuit op hebben, koopman? of verkies je nagelhout?" "Wel!" hernam ik: "laat ons van allebei eens proeven: maak er mij maar twee."
'n dansje! 'n dansje! riep de dartele Mientje, en sprong op van haar stoel.
En al pratende ving het meisje hare taak aan. Claudine liet zich opschikken, zwijgend, lijdelijk, gevoelloos bijkans; »niet anders dan of ik een wassen pop had aan te kleeden," getuigde Mientje later; »ik zag toen al dat zij niet wel was en dat ze al bleeker en bleeker werd, en dat zij de oogen vol tranen had toen ik haar de mooie japon met die kostbare kanten toehaakte; zij meende dat ik het niet zag, omdat ik achter haar stond, maar ik had slechts even in den spiegel te kijken om haar gezicht te zien en ik schrikte er van."
"Hm!" bromde de vreemdeling en ontwrong, met een beweging van verontwaardiging, zijn mantel aan de handen van den Jood, en te gelijk het bord met broodjes, dat Mientje hem toereikte, aannemende, wendde hij zich om, en ging weder naar de voordeur. Andries ging weêr naar zijn plaats en ontdekte terstond dat men aan zijn mes geraakt had.
»Wel Coosje, ge moet eens vlug den kleinen koffer pakken, en met Mientje een dag of 8 naar Middelburg gaan,« zoo sprekende zette Gladschaaf zich aan het middagmaal. Met haar oogen in stomme verbazing op haar man gericht, liet zijn Coosje de schaal dicht, waarvan ze juist den dekselknop in haar hand vatte. »Wat zeg je, Ferdinand? Ik moet 8 dagen op reis met Mientje? En jij dan?
Sommige begonnen zelfs al te vliegen, en het was een gegons en gebrom, dat Mevrouw Van Koorde het bijna op hare zenuwen kreeg van angst. Zij durfde geen voet naderbij komen en deed niets dan schellen. Nu ging de deur open en trad Mientje, ook al verschrikt door het bellen, haastig binnen. »O, Mevrouw, wat is er?» vroeg zij angstig. »Is er brand, Mevrouw?» »Neen, neen, nog erger!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek