Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 mei 2025
En even zeker alsof zij het hem gezegd had, wist hij wat zij nu dacht. Maar hij zag er niet verheugd of triomfeerend uit. 't Was alsof hij pater Gondo in de rede zou willen vallen om haar geloof te redden. Maar donna Micaela's gedachten kenden geen verschooning. Ze schreden voorwaarts en plunderden haar ziel. Heel de bovennatuurlijke, stralende wereld schrompelde ineen, werd tot niets.
Menschen kwamen van alle kanten aanstormen. Het was een ontzettend getier en geraas. "Laten wij nu gaan," zei donna Elisa tot donna Micaela. "Nu denkt niemand meer aan ons." Maar donna Micaela's blik was gevallen op een der vrouwen. Zij schreeuwde niet, maar men zag dadelijk dat haar de zaak aanging. Men kon het haar aanzien, dat zij op het punt stond het geluk van haar leven te verliezen.
"Gelooft gij, vader Elisa," zei donna Elisa en zij liet haar stem nog meer dalen, "dat don Antonio Greco geholpen werd, omdat hij beloofde geld te geven voor donna Micaela's spoorweg?" "Ik heb geen geld te geven," zei de grijsaard moedeloos. "Gij moest er toch eens over denken, vader Elisa," zei donna Elisa, "nu gij in zulk een grooten nood verkeert.
Zij was wonderlijk te moede, want zij wilde gaarne, dat de blinden geholpen werden, maar zij wenschte niet, dat donna Micaela's zaak bevorderd zou worden. Toen zij in de kerk kwam, zag zij fra Felice voor het altaar liggen en zij ging naar hem toe en knielde bij hem neer. Fra Felice wendde zijn oogen naar haar en glimlachte stil.
"Is het waar, dat ge uwe zonen laat werken aan donna Micaela's spoorweg?" vraagt de bedelaar. Donna Silvia klemt de lippen op elkaar en knikt toestemmend. "Gij zijt een moedige vrouw, donna Silvia. Falco zou zich op u kunnen wreken." "Laat hij zich dan wreken," zegt donna Silvia. "Maar ik wil den man niet gehoorzamen, die mijn vader gedood heeft.
Misschien weet hij nog niet eens dat zij leeft." Maar zij stelt dat minuut na minuut uit, niet alleen omdat zij hem een tijdje voor zich alleen wil houden, maar ook omdat hij, zoodra hij Micaela's naam hoort, liefdesmart en pijn zal gevoelen. Want Micaela wil niet met hem trouwen, dat heeft ze donna Elisa duizenden malen gezegd.
Allerlei marktventers waren er en uit alle kerken stroomden orgeltonen. Op de Markt boven op den bergtop speelden stadsmuzikanten zoo luid dat men de muziek in geheel Diamante kon hooren. Dit vroolijk rumoer en deze bloemengeur, al dit vlaggen-gewapper in de lucht voor donna Micaela's venster had de macht haar op te wekken uit haar verdooving.
Die kwam van het palazzo Corvaja, dat zoo vele smarten in haar hoofd wilde tooveren, als er spelden in den citroen waren. Toen wachtte Corvaja eenige dagen om te zien welke uitwerking de citroen had. Maar toen donna Micaela's arbeiders bleven doorwerken aan den spoorweg, kwamen de mannen van Corvaja op een nacht om den weg op te breken.
Toen zij in het klooster kwam, waren daar geen andere menschen dan degenen, die haar zouden helpen verkoopen en bedienen. Zij had wel kunnen schreien! Welk een ongeluksdag! Wie had toch al dezen tegenspoed over haar hoofd gebracht? Donna Micaela's blikken vielen op een vreemden man, die tegen een pilaar leunde en haar beschouwde. Opeens herkende zij hem! Dat was de jettatore.
Donna Elisa was oogenblikkelijk bij haar. Zij legde haar arm om donna Micaela's middel om haar te steunen, zonder zich er om te bekommeren dat donna Micaela haar trachtte af te weren. "Gij moet mij vergeven, donna Elisa," zei zij met nauwelijks hoorbare stem. "Ik heb het gedaan." Donna Elisa lette niet veel op hetgeen zij zeide. Zij zag dat donna Micaela koorts had en geloofde dat zij ijlde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek