Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 september 2025
MEVR. BERNICK. Wat zegt u daar? BERNICK. Dina! JOHAN. Zij! Uw...? MARTHA. O neen, neen, Dina! LONA. Leugens. JOHAN. Dina ... zegt die man de waarheid? Ja.
Als Mevr. Holst dan ook vervolgt: In zijn jeugd liet hij zich geheel drijven op aandoeningen en indrukken en wat omstandigheden en omgeving van hem maakten, dat was hij.
Hij ziet er net uit als een roover. Niet kijken, Hilda! MEVR. HOLT. Jij ook niet, Netta. OLAF. Mama, de directeur groet ons. BERNICK. Wat is d
We hebben bij hem echter verzuim gepleegd. "Hebben wij ouderen dan minder waarde bij de opvoeding van jeugdige kinderen?" vroeg Mevr. R. teleurgesteld. "Welneen," troostte ik. "We hebben alleen ieder ons afgebakend terrein." "Pop is een natuurkindje? Een kind moet zich uitleven! Ik hoor het van alle kanten. De tijdschriften en couranten staan er vol van. Jammer dat ik het niet eerder geweten heb.
MEVR. STOCKMANN. Ja maar, Thomas, heb je daar wel goed over nagedacht ... over die reis? DR. STOCKMANN. Moest ik misschien liever hier blijven, waar ze mij als een volksvijand aan den schandpaal hebben te pronk gesteld en gebrandmerkt, en mijn ruiten hebben ingeslagen! En kijk eens hier, Katrine, ze hebben een groote scheur in mijn zwarte broek ook gemaakt.
"Ik moet er u wel zeer geluk mee wenschen!" antwoordde Harris op een toon dien Mevr. Weldon niet ernstig genoeg vond. "Ook op dezen grond van Bolivia hebben we geen slaven. Ge hebt dus niets te vreezen en ge kunt even vrij hier rondwandelen als in de Staten van Nieuw-Engeland." Op dit oogenblik kwam de kleine Jack, gevolgd door Nan, de grot uit, zich de oogen wrijvende.
MEVR. ALVING. En wat heeft de geestelijke mij te zeggen? DOM. MANDERS. Eerst wil ik uw herinneringen wakker roepen, mevrouw. Het tijdstip is wèl gekozen. Morgen zal het tien jaar geleden zijn dat uw man gestorven is; morgen zal het gedenkteeken onthuld worden voor hem, die heengegaan is. Morgen zal ik spreken tot de heele verzamelde schare; maar heden wil ik spreken tot u alleen.
Kapitein Hull stapte de verschansing over, liet zich langs de valreep zakken, en stapte voor in de boot. Mevr. Weldon, Jack, neef Benedictus, Tom en zijn kameraden riepen den kapitein geluk en een laatst vaarwel toe. Dingo zelfs, die op zijn achterpooten ging staan en zijn kop boven de reeling uitstak, scheen de equipage vaarwel te zeggen.
Die betreurenswaardige aanhoudende windstilten gaven kapitein Hull vrij veel zorg, niet omdat hij zich ongerust maakte over een paar weken vertraging op een reis van Nieuw-Zeeland naar Valparaiso, maar wegens de groote vermoeienis die deze vertraging voor zijn passagiers zou hebben. Evenwel beklaagde Mevr. Weldon zich niet en verdroeg het onaangename van haren toestand zeer geduldig.
Zij waren zelfs te laat gekomen om de bemanning der walvischsloep, hunne ongelukkige verwonde, maar nog levende makkers op te nemen, en den romp van den Pelgrim te stellen tegenover de geduchte slagen van den walvisch! Kapitein Hull en zijne matrozen waren voor altijd verdwenen! Toen de schoenerbrik op de plaats van het onheil was aangekomen, viel Mevr.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek